Turkse wijn verbroedert
Je zou het niet denken, maar Turkije is een gigantisch druivenland. Met inheemse druiven, veel wijngaarden en duizenden jaren aan wijnhistorie. Toch is er ergens iets misgegaan, want bij Turkije denkt vrijwel niemand aan wijn. Laten we daar maar eens verandering in brengen dan.
Nieuwe wijnlanden zijn hot. En onbekende druiven en gekke plekken vinden we leuk. Nou, dan is Turkije wel the place to be. Het land is trouwens allesbehalve een groentje als het om druiven telen gaat. Met een vijf keer zo grote aanplant als in Bordeaux, scharen de Turken zich met gemak bij de top vijf wereldwijd. En de 8000 jaar wijnhistorie maakt de streek ook niet bepaald nieuw. Meer een dommelende, ouwe wijnreus.
Rozijnen
Het grootste deel van de huidige Turkse druiven eindigt als sap, tafeldruif of als verschrompelde sultana-rozijn. Van minder dan vijf procent wordt maar wijn gemaakt. Zonde. Daar heeft de geldende geloofsovertuiging wel een steentje aan bijgedragen, maar de Turkse Raki kennen we dan weer wel.
Want grappig genoeg lijken de echte Turkse toppers verdacht veel op de wijnen uit Bordeaux.
Turkse wijn wordt overal in het grote land gemaakt. Dat geeft enorme verschillen in stijl én niveau. Een belangrijk deel is dan ook bestemd voor de (Russische) all-inclusive toerist: van die vlotte slobbers met zo’n easy going zoete twist op het eind.
Van inheemse druif tot Europese blend
Maar er komt ook interessante wijn vandaan. Van inheemse druiven als de witte narince, emir of sultaniye (die van de sultana-rozijn). Deze wijnen – vaak geblend – zijn bloemig, fris en je drinkt ze bij voorkeur jong. De rode locals zijn nog spannender. Van druiven als boğazkere, öküzgözü en kalecik karasi komen wijnen met karakter. Vooral als ze met Europese rassen worden gemengd. Want grappig genoeg lijken de echte Turkse toppers verdacht veel op de wijnen uit Bordeaux.
Bordeauxblend met een twist
Zoals die van de Turkse wijnmaker Bulent Kalpaklioglu, eigenaar van Château Kalpak bijvoorbeeld. Zijn wijndomein ligt in Thracië, zo’n 200 kilometer westelijk van Istanboel en grenzend aan Griekenland en Bulgarije. Een oeroud gebied waar hoogstwaarschijnlijk de oorsprong van alle wijnbouw ligt. Zijn wijngaarden worden omgeven door de Zee van Marmara en Egeïsche Zee. Met een beetje fantasie is het er zo te vergelijken met de Médoc-streek van Bordeaux. En de wijnen trouwens ook.
Proosten op verbroedering
Uit het oogstjaar 2010 proefde ik de bordeauxblend Chateau Kalpak (cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc, petit verdot), de BBK (bordeauxblend met kalecik karasi) en de Petit Verdot (100 procent). Stuk voor stuk stevig, prettig fris en mooi houtgerijpt. En allemaal onder prijzen bedolven. De wijn doet dan ook zeker niet onder voor menig flesje Bordeaux. Voor de kenners onder ons; ze doen wel wat denken aan de Libanese Château Musar. Prachtig.
Dus laat ons het Turkse wijnglas heffen en proosten op verbroedering.
