Er zijn dus mensen die erop kicken om op gegeten (of doorgeslikt) te worden

Iedereen z’n eigen ding hoor, maarre… Dit is toch wel next level weird. Nou is het waarschijnlijk geen verrassing dat voor letterlijk élk ding op aarde wel een fetisj bestaat. Zo is er in Engeland een vrouw getrouwd met een treinstation, zijn mensen verliefd op de Eiffeltoren en ook de Berlijnse Muur zit in een relatie. Eh, WAT? Ja, kan allemaal en op zich doen ze er niemand pijn mee, dus helemaal prima. Maar dan deze rare voorkeur…

Er zijn dus mensen die het idee dat ze worden opgegeten nogal opwindend vinden. Vorarefilie heet deze fetisj waarbij men dus opgewonden raakt van het zien hoe mensen of dieren levend en meestal in één keer worden opgegeten. Hun grootste fantasie is dan ook zelf levend te worden opgegeten. Ziekelijk nietwaar? En een onwijs onhandige wens ook, aangezien het hartstikke illegaal is om elkaar op te eten. Ja, ook met toestemming.

Hoe werkt dat dan?

Uit een morbide interesse ben ik hier toch even ingedoken, want hoe zit het precies met vorarefilie? Binnen deze fetisj heb je een Predator, Observer en Prey. Die titels spreken voor zich; je hebt de eter, de toeschouwer en degene die wordt opgegeten. Sommige vorarefilie-lijders hebben alleen de wens te worden ingeslikt, en sommige hebben de voorkeur dat er ook op ze wordt gekauwd.

Mijn morbide interesse werd overigens gedeeld door LADBible, die met drie mensen sprak die deze aandoening hebben. Hetero, biseksueel en homoseksueel, en met een verschillende afkomst. Maar één ding hebben ze gemeen, en dat is dat hun fascinatie om opgegeten te worden al op jongere leeftijd begon.

“Ik wilde opgegeten worden door mijn leraar”

Zo vertelt een 17-jarige jongen uit het Verenigd Koninkrijk: “Ik herinner me nog dat ik opgegeten wilde worden door mijn basisschoolleraar. Pas toen ik ouder werd en er verschillende tekeningen over zag werd het echt iets seksueels.”

Klinkt het allemaal een beetje ver-van-je-bed-show? Die kans is groot, en is bij mij is dit godzijdank ook het geval. Maar, en dit is wel even een grote MAAR; voor  mensen met vorarefilie is het óók een ver-van-hun-bed-show. Zij hebben namelijk alleen deze wens en hebben geen enkele intentie om het daadwerkelijk door te zetten. Of ze zichzelf als Predator, Observer of Prey zien; het blijft bij pure fantasie. Want als je dus wel die grens overgaat is het regelrechte kannibalisme en dát is echt grimmig.

Vinden de drie geïnterviewden door LADBible overigens ook. Soms zijn ze blij met hun bijzondere voorkeur, soms zien ze het als struikelblok en zouden ze willen dat ze opgewonden raken door iets anders. Maar ach, echt kwaad doen ze er natuurlijk niet mee. Live and let live, zou ik zeggen.

Lees ook:

• Zomaar een vraag: waarom eten we eigenlijk geen pinguïns?
• Konijnravioli met erwtensaus & fetakaas
• Het meest gegeten dier ter wereld?

Bron: LADBible