‘ICE’ is een superonbeschofte gewoonte aan tafel (maar misschien doe je het zelf ook)
Uren heb je in de keuken staan ploeteren. Het zweet staat nog net niet op je voorhoofd. Maar je bent klaar, en je bent tevreden. Zo trots als een pauw zet je het gerecht op tafel voor je gasten. Ze nemen allemaal een hap, maar dan zegt de Karen aan tafel: ”Lekker hoor, maar ik zou dit zelf met echte Parmezaanse kaas maken in plaats van gewone geraspte kaas’.
Bam. Au. Bedankt Karen. Was dat nou nodig? Nee, invidious comparison eating (oftewel ICE) is nooit nodig. Het is zelfs hartstikke onbeschoft. De ander is een soort van passief-agressief, en stelt zichzelf indirect superieur boven jou. Het gerecht dat jij serveert, is volgens diegene minder dan zijn of haar eigen versie. Dat kun je diep van binnen misschien vinden… Maar moet je dit dan ook per se melden?
Ik ben beter dan jij
ICE is iets wat al heel lang bestaat. Vroeger maakten mensen van de hogere, rijkere rangen regelmatig dit soort opmerkingen naar mensen van lagere sociaaleconomische klassen. Daarmee wilden ze toch even laten blijken wie aan tafel de superieuren waren. Zeker tegenwoordig is ICE echter totaal overbodig om toe te passen. Want waarom moet je iemand die zijn best heeft gedaan op deze slinkse manier laten weten dat jij het toch echt wel beter kan?
Soms is het ook een steek onder water, om iemand te laten blijken dat jij misschien wel luxere, duurdere ingrediënten zou kunnen gebruiken dan de ander. Ja, misschien zou jij verse room gebruiken voor dit gerecht. Maar wellicht heeft de ander een reden om ‘simpelweg’ voor melk te kiezen, omdat zulke room nou eenmaal te duur is. Je kunt niet in iedereens portemonnee kijken, dus wees daar voorzichtig mee.
Stop met ICE’en
Het kan zijn dat jij ook wel eens iemand ICE’t (nee, niet dat studentendrankspel waarbij je een fles Smirnoff Ice verstopt en de vinder hem moet atten). Soms heb je het misschien niet eens door. Je bedoelt het misschien als tip, of je bent zo enthousiast over je eigen gerecht dat zo’n opmerking er gewoon uitfloept. Maar ga maar eens bij jezelf na. Als je helemaal zelf een recept hebt bedacht en iemand wil het van je, dan ben je toch een beetje beledigd als blijkt dat de ander allerlei aanpassingen heeft gedaan. Misschien niet zo erg dat je in janken uitbarst… Maar leuk is anders. Want was jouw oorspronkelijke gerecht niet goed genoeg dan?
Laten we het gezellig houden
Kijk, dat het onbeschoft is om met open mond te eten en te smakken, dat wisten we wel. De globale ‘eetiquette‘ kennen we inmiddels. Wees je er van bewust dat beleefd aan tafel méér is dan dat. Dat ook wat je – onbewust – zegt de sfeer kan verpesten. En er zijn al zoveel dingen die we irritant vinden aan etentjes met vrienden… Laten we het gezellig houden, mensen. En zorg dat de enige keer dat je ICE’t dus die ene keer in je studentenhuis was, jaren geleden.
Lees ook:
