Food stories

Dit is de #1 jeugdtrauma tijdens het avondeten

Wat een trauma’s het avondeten opleveren, ongelofelijk. Dat je pas van tafel mag als je bord leeg is – ook al is het niet weg te krijgen, zo vies – is nog heilig bij wat sommige kinderen moeten doorstaan. Het allerergste jeugdtrauma aan de eettafel? Het toetje. Huh? Ja echt. Want hoe dat geserveerd wordt, daar krijgen volwassenen nu nóg de rillingen van.

Foto van culinair journalist Sharon van Lokhorst

Je herinnert het je vast wel: dat je pas van tafel mocht als je bord leeg was. En dat je pas een toetje kreeg als je bord leeg was. Want: eerst hartig, dan zoet. Op zich: geen stomme eetregel waar je je vroeger als kind aan moest houden. Maar dan moet de hel voor sommigen nog beginnen.

Gewoon erover heen

Want had je dat bord met die weeïge spruiten eindelijk leeg, net zoveel spuitjes als je oud was, kwam daar je toetje overheen. Sylvia gruwelt er nog van. ‘Het hele vla op je bord na het eten gebeuren. Ik gruwel er nog van. Je bord zo leeg mogelijk maken, want anders kon er zomaar een stukje bloemkool of aardappel of gehaktbal in je vanille vla zitten. De horror! Je snapt wel dat mijn kinderen toetjes in aparte bakjes krijgen.’

De gruwel: een stukje aardappel in je vla

Bij Els was het nog erger, daar kwam het toetje niet als je bord leeg was, maar als het toetje op tafel kwam. Nog ellendiger, want dan was je sowieso de klos. Els: ‘Als je het bord niet leeg had als het toetje op tafel kwam, de yoghurt/vla/pudding, in je bord over het eten heen, en dan opeten.’

Sytske herkent het: ‘Dat was bij ons thuis ook zo. En hoe schoon je je bord ook at, ik gruwelde van jus of korrels aardappel in de vla. Om die reden ging mijn moeder het in een schaaltje doen. Mijn vader vond het onzin.’

Simone: ‘Bij ons thuis ook vroeger. De gruwel als er een stukje aardappel in je vla zat!’

Miriam: ‘ik probeerde mijn bord wel zo goed als schoon te krijgen maar er zat altijd wel een stukje aardappel of zo in de vla of yoghurt…’

Petra: ‘Als ik mijn bord niet snel genoeg leeg had (ik was echt heel langzaam) kreeg ik geen toetje. Of het (altijd vla) ging over je aardappels met jus en je boontjes. Heeft nooit geholpen trouwens.’

Toetjes trauma

Bij Mariette thuis werd het toetje niet zo gruwelijk opgediend, maar ook zij kent het toetjes trauma: ‘Ooit bij een vriendinnetje gespeeld, daar deden ze dat ook, maar dat wist ik niet. Ze aten ’s middags warm, en we kregen andijviestamppot… ik kreeg het niet weg, en hup, zo dat toetje erover heen en moest blijven zitten tot het op was. Ben der nooit meer gaan spelen voor ik gegeten had.’

Het kan nog erger

Maar dat het nog veel erger kan dan je toetje door het eten, zo hoorde ik onlangs van een vriendin. Met het klasgenootje van haar dochter heb ik de grootste medelijden. Eet zij haar avondeten niet op, krijgt ze het de volgende ochtend door de blender als ontbijt. Daar zijn stukjes aardappel in je vla heilig bij.

Lees ook:

 

Geen foodnews Missen?