Real life: ik kan het niet meer betalen om uit eten te gaan
Tiffany woont in de Randstad en werkt vier dagen per week bij een Stadsdeelkantoor. Ze verdient niet slecht, maar uit eten gaan? Dat kan ze zich sinds een paar jaar niet meer veroorloven.
‘Ik snap het gewoon niet. Hoe doen mensen dat toch, uit eten gaan, alsof het niks is? Serieus, ik zag gisteren nog foto’s op Instagram voorbijkomen. Van een ogenschijnlijk gelukkig stel in een of ander fancy restaurant – kaarslicht, volle wijnglazen en van die perfect opgediende borden waarbij je meer porselein dan eten ziet. En dan lees ik de caption: ‘Gewoon even genieten van een avondje uit. We deserve it.’ Ja, tuurlijk, je verdient het. Maar wat verdien jij op je werk dat je dit überhaupt kúnt betalen?
Alles is duur
Ik bedoel, laten we eerlijk zijn. Alles is duur tegenwoordig. Gas, elektriciteit, boodschappen, het OV, verzekeringen… En dan hebben we het nog niet eens over de huurprijzen gehad. Voor dit piepkleine appartement betaal ik bijna vijftienhonderd euro per maand! Maar nee hoor, anderen lijken er geen last van te hebben. Ze zitten doodleuk bij restaurants waar een hoofdgerecht minstens dertig euro kost. En dan hebben we het niet over een biefstuk, nee, iets met een ‘gekarameliseerde bloemkoolmousse met krokante kappertjes.’ Wat is dat überhaupt? Is dat eten? Of een grap?
Prioriteiten aanpassen
Het is ook niet zo dat ik niet goed ben met geld. Of dat ik mijn geld aan verkeerde dingen uitgeef, zoals spullen die ik niet nodig heb. Dat is niet eens het geval. Misschien moet ik mijn prioriteiten aanpassen en goedkoper gaan wonen, heb ik vaak gedacht. Maar het probleem: goedkoper wonen kán nauwelijks meer. En als ik een avondje uit eten ga, naar een goed restaurant, ben ik voor een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert zo 60 euro kwijt. En dan heb ik maar 1 glas wijn genomen, want daar betaal je tegenwoordig zo acht euro per glas voor. Acht euro! Voor een glas wijn dat je bij de supermarkt voor een hele fles koopt. En toch, als ik langs zo’n restaurant loop, zitten ze daar allemaal, glimlachend, proostend, alsof de inflatie ze niets doet.
Pastasaus uit een potje
Ik zeg niet dat mensen niet mogen genieten, hoor. Echt niet. Maar het voelt gewoon… oneerlijk, snap je? Alsof ik iets mis. Hebben zij een geheime truc? Een geldboom? Of werken ze zich kapot doordeweeks zodat ze op vrijdagavond een bordje carpaccio kunnen betalen? Want als dát het is, weet ik niet of ik daar nou zo blij van word.
Niet dat ik er blij van word om vanavond weer thuis te koken, want ik vind uit eten gaan hartstikke leuk. En als je elke dag voor jezelf kookt, pak je steeds minder vaak uit. Vanavond wordt het weer pasta met tomatensaus. De saus komt uit een potje, maar hé, het vult. En het kost me geen maand huur. Maar als ik denk aan hoe ik vroeger regelmatig uit eten ging, en een bavette met truffeljus nog gewoon betaalbaar was, word ik soms wel echt verdrietig.’
Lees ook:
Tiffany’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem!) een persoonlijk verhaal kwijt? Je kunt ons mailen op info@favorflav.com
