Dit wil je écht niet als je uit eten gaat: bediening die uit hun mond stinkt
Pien ging eten bij een restaurant dat de ambitie heeft om dit jaar een Michelinster binnen te hengelen. Maar als het aan haar ligt kan die ster er alleen komen als ze iets aan de persoonlijke hygiëne van het personeel doen. Pien: ‘Het eten was ook echt ontzettend goed. Maar iedere keer als de ober de gerechten uitserveerde, werden we misselijk van de geur die uit zijn mond kwam. Dat kan toch niet als je in de bediening werkt? En toch al helemaal niet bij een restaurant op Michelin niveau?’
‘Het begon al met de eerste kennismaking. De ober in kwestie, prachtig aangekleed en het haar strak in de lak, kwam aan tafel met de menukaarten. Hij boog een klein beetje voorover om tekst en uitleg te geven over de kaart. Van schrik deinsde ik naar achteren: de geur die uit zijn mond kwam… het leek wel alsof iemand was vergeten de vuilnis op te halen. Echt verschrikkelijk.’
Toen hij uit het zicht verdwenen was, keek ik mijn vriend aan. Had hij dit ook geroken? Ja dus, want zo’n walm rijkt ver. Vol ongeloof keken we elkaar aan. Hoe kan het dat iemand in de bediening van een restaurant zo uit zijn mond stinkt? Je verwacht toch een bepaalde standaard als je uit eten gaat, vooral als het om hygiëne en gastvrijheid gaat.
We hoopten dat hij ons niet de rest van de avond zou bedienen, want weggaan was geen optie. De reservering stond al weken en waar zouden we anders naar toe kunnen gaan, zaterdagavond om acht uur?
Een pepermuntje
Maar hij hielp ons wel. En ook als hij niet heel dichtbij kwam.. zodra hij zijn mond opendeed, was daar die misselijkmakende geur. Steeds als hij wegliep, konden we niet anders dan weer vol ongeloof beginnen over zijn mondstank. Ik begrijp heus dat werken in de horeca druk is. Je bent de hele dag in de weer, je rent van de ene tafel naar de andere, en soms heb je nauwelijks tijd om even te pauzeren. Maar juist omdat je de hele tijd met mensen te maken hebt, is het toch belangrijk dat je fris voor de dag komt? Hoe kan het dat je er uitziet om door een ringetje te halen en dan zo, Pardon my French, uit je bek meurt.
Ik kan het gewoon niet bevatten hoe iemand in de bediening niet even de moeite neemt om een kauwgompje te nemen, een pepermuntje in te doen, of zelfs gewoon z’n tanden te poetsen.
Het is vooral storend omdat het zo makkelijk te voorkomen is. We hebben het hier niet over iets ingewikkelds; het gaat om basishygiëne. Er zijn zoveel momenten waarop je als serveerder even kunt checken of je adem fris is. En laten we eerlijk zijn: niets kan een maaltijd sneller verpesten dan iemand aan tafel die komt vragen of alles naar wens is, terwijl je ondertussen de vuilnisgeur uit zijn mond moet trotseren.
Smet op de ervaring
Wat ik ook niet snap, is dat de bedrijfsleider of eigenaar – hij was geen van beide – dit niet in de gaten heeft. Of erger: er niets van zegt. Ik snap dat dit een precaire kwestie is: niemand vindt het leuk om zo’n boodschap te brengen. Maar geef dan ten minste wat hints. Leg pepermuntjes achter de bar. Desnoods in zijn jaszak! Als ik manager van een restaurant was, zou ik dit probleem direct aanpakken. Het gaat tenslotte niet alleen om het eten wat je aan je gasten serveert, maar om de hele ervaring. En een vieze adem is een smet op de ervaring. Het lijkt me dat elke klant wil dat de maaltijd in een fijne sfeer verloopt, en slechte adem hoort daar gewoon niet bij.
De hele avond zaten we ongemakkelijk te wachten tot hij weer aan tafel kwam. We konden nauwelijks meer genieten van ons eten, zo druk waren we met het proberen die geur uit ons hoofd te krijgen. Dus echt, ik begrijp het gewoon niet. Een frisse adem is toch wel het minste wat je kunt verwachten als je uit eten gaat. Want geloof me, het kan je avond echt maken of breken – hoe goed de rest van het restaurant ook is.’
Lees ook:
Pien’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem!) een persoonlijk verhaal kwijt? Je kunt ons mailen op info@favorflav.com
