Hoe ik door corona in een zuipschuit ben veranderd

Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Sunday Roast deelt ze haar verwonderingen. Deze week over haar uitzinnige zin in wijn.

Ik beloof je plechtig dat ik een foto heb gemaakt van een leeg schap Tilia Chardonnay in de Albert Heijn en naar mijn collega’s stuurde met de tekst: mijn God, nee. De vrouw op anderhalve meter naast me keek een beetje schuin naar me toen ik dit deed. Met mij had blijkbaar de hele wereld het (vind ik zelf uitstekende) idee om het thuisblijven te verzachten met een dikke, romige laag volvette wijn. Maar ik moest blijkbaar droog ten onder.

Bodem in zicht

Ritme, ritme, ritme, roepen de professionals. We moeten sporten, we moeten vroeg opstaan, maar naar de fles grijpen kun je dan maar weer beter laten. Hè, wat ongezellig.

Ik houd als een bezetene vast aan mijn normale dag, ik simuleer zelfs mijn reistijd ’s morgens door ongeveer drie kwartier te wandelen, maar om half zes wil ik mezelf alleen nog maar belonen met Facetime en een goed glas wijn. Wat kun je anders doen nu?

Ik begin gevaarlijk dichtbij de status van expert in supermarktwijn te komen. Moet ik me zorgen maken?

Op een holletje naar de glasbak

Het gebeurt me niet onder het ontbijt of na mijn koffie, wees gerust, maar ik verander zachtjesaan wel in een stay-at-home-zuiper en quarantainedrinker. Rond een uur of vijf app ik maar eens of ik de enige ben, wat trouwens nooit zo is. En het zou zomaar kunnen dat ik het om vier ook al een uitstekend plan vond. Het leek een collega lachen als ik mijn quarantaineflessen op zou sparen. Mij niet, dus ik ben van schrik op een holletje naar de glasbak gerend om het overduidelijke quarantainebewijs te maskeren. Nu denken al mijn buren trouwens wel dat we met een gezin van tien van boven de achttien jaar wonen.

Licor Quarantaine Y Tres

Mijn vriend riep gisteravond als een kind zo blij uit de keuken dat-ie nog een cadeauflesje Limoncello in de krochten van de koelkast zag. We hebben nog net niet op tafel gedanst. Dit was ná een flinke fles Tohu en vóór nog een glaasje Licor Quarantaine Y Tres om weer een thuisblijfweekend te vieren. Mijn enige geruststelling? Ik hoorde ooit bij Ladies Night dat Merel Westrik om één uur ’s middags al naar de fles zit te kijken. En volgens stressexpert en psycholoog Thijs Launspach is dat heul normaal, want we willen onszelf belonen.

Maar vanaf morgen doen we als een echte doordeweekse week en drinken we op werkdagen niet. Ga ik nu alvast de wijnproeverij voor volgend weekend samenstellen, mail me als je supermarkttips hebt.

Lees ook:

• Als je gruwelt van stukjes in je eten
• Het eten van banaan in het openbaar voelt altijd een beetje porno
• De kaas schaven is een precaire kwestie