Q&A met Samuel Levie

Samuel Levie kennen we nu bijna allemaal door de worst van Brandt en Levie. Recent heeft hij samen met Maarten Kuiper het boek De Worst Story uitgebracht dat gaat over vriendschap, het horecaleven en natuurlijk worst.

Met welke eettrend moeten we meteen kappen?

Waar ik meteen aan moest denken, van de week zag ik weer een reclame voor het gourmetten, dat is het minst feestelijke wat er is. Je eet dan kleine stukjes vlees vermomd als troep, verschrikkelijk. Mensen moeten weten waar vlees vandaan komt en niet aan de slag gaan met onherkenbare stukjes.

Meest memorabele eetervaring?

De allereerste keer dat ik heb gegeten bij Bordewijk, samen met mijn compagnon Jiri. We waren jongetjes van negentien en hadden wat geld gespaard om bij een sjiek restaurant te eten. Ik geloof dat we duif aten en een heerlijke soep met schelpjes. Natuurlijk dronken we die avond best veel en daarna zijn we naar een feestje gegaan, volgens mij was dat Noordkaap Kost.

Favoriete drankje?

Dat is sowieso wijn, er gaat niks boven een glas wijn. Alles wat wit, rood en gefermenteerd is, vind ik oké. Wat ik spannend vind? Ik kreeg een fles Radikon van Yvette van Boven. Dat is een een hele heftige uitgesproken wijn, oranje van kleur, tegen het lichtrood aan en heel lekker. Je kunt er maar een of twee glazen van drinken.

Onmisbare gadget voor in de keuken?

Een scherp mes. Zonder deegroller kan je ter vervanging een fles wijn gebruiken, maar zonder een scherp mes ben je niks. In mijn eigen keuken ben ik heel blij met mijn Le Creuset Skillet en koperen pannenset. Wat ook niet mag ontbreken is een goed spateltje, gewoon zo’n simpele dunne.

Wat wil je nooit meer eten?

Surströmming, dat is gefermenteerde rotte haring uit Zweden. Je eet het pas als het blikje gaat bol staan. Mijn conclusie: totaal oneetbaar.

Welk land is je favoriet als het op eten aankomt?

Japan. Ik ben in Tokyo geweest en werd ongelukkig, omdat ik niet overal kon eten waar ik wilde. Ik vulde mijn dagen letterlijk met eten. Het eten is er zo puur en licht en alle vis is zo goed. Bakkenvol met zee-egel heb ik er gegeten. Het smaakt een beetje naar passievrucht, maar dan gecombineerd met een zachte, zoete en zilte smaak. Voor mensen die een oester lekker vinden is dit alsof je de hemel binnenstapt. Ik denk dat je het wel bij Yamazato in het Okura kunt eten.

Wat moet iedereen een keer hebben gegeten?

Spaanse bloedworst, Morcilla, is ontzettend lekker en aan te raden.

Wat is het beste product uit de supermarkt?

Toiletpapier, want dat is het enige wat je niet ergens anders kan kopen. Pindakaas koop ik trouwens ook bij de supermarkt.

Wat staat er nog op je bucketlist als het om eten gaat?

Ik zou met een clubje vrienden, chefs en foodies terug naar Japan willen gaan om daar nog een paar toffe zaken te bezoeken, zoals bij Sukiyabashi Jiro. De chef heeft drie Michelinsterren en het schijnt echt perfectie te zijn, dus daar wil ik heel graag eten. Ook op m’n lijstje staat eten bij In de Wulf in België.

Welk kookboek moet bij iedereen in de kast staan?

Food van Alan Davidson is een soort bijbel voor iedereen die geïnteresseerd is in eten. Dit boek geeft ik cadeau aan mensen in mijn omgeving.

Uit eten of zelf koken?

Ik ga veel uit eten dus de laatste tijd vind ik het fijn om thuis te koken. Dan vind het leuk helemaal uit te pakken voor veel vrienden. Dat betekent voor mij veel gangen koken en die serveren met bijpassende wijnen. Heerlijk, een grote tafel vol mensen. Doordeweeks vind ik het fijn om thuis iets super simpels te koken.

Bij welke snack heb je geen zelfcontrole en ga je helemaal los?
De geroosterde aardappeltjes van mijn moeder, daar kan ik twee ovenblikken van eten. Ze maakt altijd veel, maar alsnog te weinig voor mij en mijn zusjes. Ze maakt ze met wat olijfolie, rozemarijn en een beetje bloem. Daardoor worden ze perfect knapperig en bruin. Als ik thuiskom na het uitgaan droom ik van crispy bork belly, of een lekker broodje bakkeljauw.

Tekst: Nora van den Heuvel
Beeld: Samuel Levie