Real life: mijn vriend weigert vlees te laten staan als mijn ouders (vegans) komen eten

Melanie en Dirk zijn al jaren samen en heel erg gelukkig. Behalve als Mel haar ouders komen eten. Want die zijn vegan en Dirk weigert om tijdens deze etentjes zijn vlees te laten staan. “Echte mannen zijn vleeseters!”

Het begon allemaal met de vegan ‘Parmezaanse’ kaas die ik kocht voor de pesto. Toevallig stond Dirk naast me toen ik het folie eraf haalde. “Je denkt toch niet dat ik dat spul ga vreten?!” Ik moet eerlijk zeggen: de geur deed mij ook niet veel goed.

Oneerbiedig gezegd rook het naar de kots van onze kat die ik een paar dagen geleden opdweilde. Maar mijn ouders eten veganistisch, dus echte Parmezaanse kaas was geen optie.

Anti-vleeslobby

Dit was het startsein voor Dirk om helemaal los te gaan. Over ‘drammerige vegans’ over ‘het wegpesten van onze boeren’ over ‘de anti-vleeslobby’, over die ‘woke shit die er voor zorgt dat mannen geen mannen meer mogen zijn’. Ik kreeg alles over me heen en in de slipstream ervan werden mijn ouders ook nog even door het slijk gehaald. Dat mij broertje gay is, was hún schuld. Kennelijk creëer je ‘mietjes’ met zo’n ‘achterlijk dieet’. “Echte mannen zijn vleeseters!”, brieste hij me toe.

Ribeye van de grill

Dat mijn ouders vegan eten omdat mijn vader PDS heeft, en vaker op de wc zit dan een gemiddeld persoon, deed er kennelijk niet toe. Daar had vlees niets mee te maken. ‘Het hele probleem met die vegans is dat ze hun levensstijl als Jehova’s aan anderen willen opdringen’ en ‘wat we moeten doen is juist wél vlees eten als ze komen eten. En nee, geen kipfilet, maar gewoon een ribeye, bam, zo van de grill.’ Het had niet eens zozeer met mijn ouders te maken, maar met het hele principe.

Alles vegan

Op zijn kantoor, waar het merendeel van de collega’s millennials zijn, is de catering tegenwoordig ook vegan. Er is, zijn woorden, nog net geen speciale ruimte, ergens onderin het gebouw waar je stiekem je broodje filet american naar binnen kan werken. Samen met andere verketterde vleeseters.

Daarbij: als wij bij mijn ouders gaan eten, halen ze toch ook geen biefstukje voor hem in huis? Zit ie weer aan ‘die klote hummus’. Met een schuin oog keer ik naar het blik kikkererwten op het aanrecht. Daar wilde ik twee versies van maken, waarvan eentje met pastrami, zoals Karsu het maakt. Maar ‘die paar vleessplinters’ gingen zijn humeur niet redden. Hij griste zijn jas van de stoel en knalde de deur achter zich dicht.

Niet veel later hoorde ik hem zingend – Paradise by the Dashboard Light….’ – de barbecue uit de schuur halen. Hetzelfde deuntje klonk even later uit mijn telefoon. Door Dirk ingesteld, het was zijn favoriete liedje van Meatloaf. ‘Stuur dit maar naar je ouders’.

Op de foto stond Dirk die demonstratief zijn tanden in een lap rauw vlees zette.

Melanie’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Lees ook:

• Bizar en smerig gedrag van horecagasten #3
• Ineens snap ik die boterham met kaas en koffie voor onderweg
• 5x waarom ik zo van de Duitse Tankstelle hou