Opinionated

Bizar en smerig gedrag van horecagasten, #3

Werken in de horeca gaat niet altijd over rozen. Heel vaak niet, zelfs. De meest rare verzoeken moet je aanhoren (met een stoïcijns gezicht), maar erger: de smerige dingen die gasten soms doen en achterlaten! Meer dan eens heb ik na een dienst besloten: dit ga ik niet meer doen. Nog één zo’n dienst en ik neem ontslag. 

Foto van culinair journalist Wieke Veenboer

In mijn horeca-carrière heb ik echt de meest smerige, onbeleefde en rare mensen ‘mogen’ ontmoeten. En maar beleefd proberen te blijven, waar ik soms oprecht echt véél moeite mee had. Ook situaties waar ik te erg verbouwereerd was om überhaupt ook nog maar iets uit te spreken kwamen meer dan eens voor. Zeg eerlijk: dit zou jij toch ook niet trekken? Lees en huiver…

Gevalletje buikloop

In 2013 werkte ik in een ontzettend leuk, romantisch en knus restaurant in de Amsterdamse Jordaan. Stond ik daar nietsvermoedend borden uit te serveren, komt er ineens een man in een joggingbroek binnen rennen… Linea recta naar de toilet. Whut? Ik erachteraan, maar ja hoor: deur op slot. Na een kwartier (EEN KWARTIER. We hebben getimed) kwam hij eruit en wilde het restaurant weer verlaten. Dat gaat zo maar niet, het hele restaurant stonk zó erg dat ik weer ga kokhalzen bij de gedachte. Prima dat jij je darmen niet onder controle hebt, maar dit was zó asociaal. Gewoon zonder iets te vragen naar binnen sjeesen. Ik heb hem schoonmaakmiddel gegeven en pas weg laten gaan toen het hele toilet weer blinkend schoon was en Die Luft een beetje weg. Zo, zó smerig.

Nog nooit zo zout gegeten

Ook verbaas ik mezelf altijd weer over de heftigheid waarmee mensen kunnen reageren. Een vaste gast, een redelijke intimiderende man, vond dat er teveel zout op zijn tournedos zat. Kan gebeuren natuurlijk. Nou was het zo dat meneer een hartprobleem had, waardoor hij niet teveel zout mocht. Kan de bediening en de keuken niet ruiken natuurlijk. In plaats van dat aan te kaarten, schreeuwde meneer recht in mijn gezicht: ‘wil je me dóód hebben of zo? Nou? NOU?!’ Eh, nee meneer.

Stonede toeristen

Van die toeristen die alleen maar naar Amsterdam komen om zich suf te blowen. Ver-schrik-ke-lijk. In het beste geval zitten ze een beetje apathisch voor zich uit te staren. Ja, dat is het beste geval. Ik had het slechtste geval: een compleet stonede toerist die dacht even heel onopvallend te kunnen overgeven in de zaak waar ik werkte. En erna, zonder te betalen, er vandoor te kunnen gaan. Nou, dát liet ik even niet gebeuren. En nog erger: daar stond-ie heel verbaasd van te kijken ook! Hij voelde zich ‘heel slecht’, dus ik kon de rekening wel even laten zitten én zijn kots opruimen?

Fluiten

Maar toch vind ik dit allemaal niet eens het allerergst. Met stip op nummer één van het meest walgelijke gedrag staat bij mij iets wat ontiegelijk veel mensen doen. Van locals, tot toeristen en van jongeren tot ouderen… Ik heb het over fluiten. En knippen met je vingers. Bonuspunten als je het allebei tegelijkertijd doet. Dan ben je echt een baas hoor! Zo respectloos – en toch doen heel veel mensen het…

En als laatste, voor de mensen die denken dat ze een BN’er zijn of echte celebrity… Nee. We weten niet wie jullie zijn en nee, je krijgt daarom niet een tafeltje. Gewoon een reservering maken, volgende keer. Ik had altijd het idee dat dit gedrag typisch Amerikaans is. Maar helaas, ook menig “BN’ers” maakt zich hier schuldig aan.

Lees ook:

 

Geen foodnews Missen?

Ontvang een update in je inbox