Waarom je moet eten bij de semi-illegale Chinees in Lissabon
Een jaar of tien geleden nam een kunstenares in Lissabon me voor het eerst mee naar een Chinês clandestino – een illegale Chinees. Wat je je daarbij moet voorstellen? Een klein appartement in een flatgebouw in migrantenwijk Mouraria, een paar eenvoudige tafels en stoelen in wat normaal de huiskamer zou zijn, een Chinese familie in de keuken én de bediening. Voor een paar euro at je hier als een keizer je buikje rond. De grote vraag: is er in het jaar 2025 nog een goeie semi-illegale verborgen Chinees in Lissabon te vinden?
Verborgen Chinees
Het antwoord is ja. Thank god. Kijk, tijdens een stedentripje Lissabon valt er op culinair gebied natuurlijk genoeg te beleven en is het niet gek als je besluit weg te blijven van een groezelig huiskamertje met door wokdampen vergeelde muren. Maar mocht je hier wat langer blijven of gewoon zin hebben in wat avontuur, twijfel dan niet. Echt, de verborgen Chinees is een aanrader.
Het begint met de zoektocht. Waar in godsnaam vind je een Chinees restaurant dat zich op pak ‘em beet de vierde verdieping van een flatgebouw heeft verstopt? Het makkelijkst is informeren bij de locals. Iedere zichzelf respecterende Lisboeta heeft weleens bij een Chinês clandestino gegeten. En als dat niet zo is, moet je je toch eens afvragen waarom je nog met ze omgaat. In het geval je geen lokale contacten hebt is er alsnog geen man overboord.
Omhoog kijken
Uiteraard is er het internet. Met een beetje goed googelen kom je er wel. Maar, dat is wat saai. De echte avonturier gaat op zoek! Die zoektocht begint op Praça Martim Moriz, een van die vele pleinen in Lissabon met een standbeeld in het midden. Vanaf dit plein – er stopt ook een metro, mocht je van ver komen – loop je aan de oostkant via de trappen zo de wijk Mouraria binnen.
Daarna is het devies: kijk omhoog. Spot je vanaf de straat namelijk van die typische Chinese lampionnen tegen het plafond is het bingo. Vaak is de deur beneden al open en is het slechts een kwestie van het juiste appartement zoeken. In ons geval hangen er twee heerlijk kitscherige kartonnen konijnen aan de deur. Miss Wong, die deze clandestino samen met haar man runt, brengt ons naar onze tafel in één van de vele kamertjes in het appartement. De stoelen en het tafelkleed voelen een beetje vettig, het rolgordijn is provisorisch in elkaar geknutseld met kerst-inpakpapier en wordt bijeengehouden door wasknijpers. Dit voelt nog precies hetzelfde als tien jaar geleden.
IJskoude Tsing Tsao’s
Op een bloknootje noteren we de nummers die bij de gerechten horen waar we trek in hebben. Miss Wong is razend scherp en voor we het weten brengt ze al een paar ijskoude Tsing Tsao’s, een dampend bord aubergines in oestersaus, een bord zwarte mun-paddenstoelen (squashy fungus-achtige champi’s in zwarte bonensaus) en genoeg gebakken rijst om een klein dorp te voeden; in het voorbijlopen had ze al gezien dat we juist deze nummers al hadden opgeschreven. Vanaf dan heeft Mister Wong in de keuken het tempo er lekker inzitten en blijven de gerechten komen.
Home-cooked eten
En zo gaat het eigenlijk de hele avond. Geen nonsens, gewoon goed home-cooked eten. Voor een groot bord groente of vlees – genoeg om makkelijk met drie, vier man van te eten – betaal je hier zes-en-een-halve euro. Naast de eerdergenoemde aubergine is de gebakken eend een hoogtepunt en ook de zijdezachte tofu valt in de smaak. We krijgen, per ongeluk, nog een bord gegrild varkensvlees voor onze neus dat we niet hadden besteld maar ook die is binnen no time leeg. Uiteraard is de kaart hier eindeloos en kun je het zo avontuurlijk maken als je zelf wil. Is de clandestino de allerbeste Chinees waar je ooit zal eten? Waarschijnlijk niet. Maar wie voor weinig geld een superauthentieke maaltijd én een leuk verhaal voor thuis wil moet zeker eens op zoek. Je hoeft alleen maar goed omhoog te blijven kijken.
Lees ook:
