Eitje

Lotje Deelman was redactiechef van ELLE Eten, werkt al bijna 15 jaar voor de Allerhande en werkte achter de schermen aan televisieprogramma’s als MasterChef, de Worsten van Babel On Tour en De Nieuwe Lekkerbek. Ze at varkenspoot met Anthony Bourdain en flirtte met Gordon Ramsay in zijn Aston Martin. Lotje is (co-)auteur van meer dan tien kookboeken en is in haar keuken op het Drentse platteland nooit te beroerd om iets in de fik te steken. Op FavorFlav ventileert Lotje wekelijks wat haar bezighoudt. Met deze keer: Lotje bakt ze bruiner dan ooit…

Kippendij, gemarineerd in gember en limoen, mals van binnen, superkrokant van buiten en diep doordrongen van rook. Ik heb nog nooit zulke lekkere saté gemaakt. De gegrilde zalm bij de asperges de volgende dag is ook beter dan ooit. In de schil gepofte nieuwe aardappels erbij. Echt lekker. Ik ben écht goed. Ik heb namelijk een nieuwe barbecue. Een Green Egg. Fuck yeah.

Vans

Als ik iets nieuws heb, ben ik er meestal zo blij mee dat ik er de hele dag mee wil spelen, naar wil kijken of het elke dag aan wil. Mijn nieuwe zonnebril, voor best veel geld gekocht op een Italiaans vliegveld, heb ik elke dag op. Ook als de zon niet schijnt. Nieuwe Vans staan de eerste nacht naast mijn bed, zodat ik ze als laatste zie als ik ga slapen, en als eerste als ik opsta. Echt waar. Vraag maar aan mijn kinderen.

Terug naar dat ei. Ik wou altijd al een Green Egg, maar een beetje zoals ik ook altijd al een Corvette Stingray wil. Ik ben, zeker voor een meisje, een behoorlijk goeie barbecuer. Ik barbecuede al in de winter en met deksel toen Jord Althuizen nog op de hotelschool zat. Ik heb in mijn leven al een heleboel barbecues versleten. Maar nog nooit een kamado dus.

Whole hog

Deze heb ik gekregen (niet van Green Egg trouwens hoor), en ik zit de hele dag te verzinnen wat ik er ’s avonds op zal maken. Het is het kleinste groene ei dat er is, en als je niet meteen whole hogs ambieert is die maat prima. Het voelt meer als een extra pan eigenlijk, dan als een barbecue. Ik ben zelf ook niet heel groot, dus hij staat me goed. Kleine mensen zijn trouwens gezellig, of waren dat nou dikke mensen, of kleine dikke mensen…

Tinten zwart

Anyway, alles dat ik er tot nog toe op heb gemaakt is gelukt, op de pizza na. Ik had er wel zo’n kleine maat pizzasteen voor gevonden, maar zonder extra laag bescherming over de kolen (een deflector heet dat, raar woord wel) werden ze allemaal verschillende tinten zwart. Die pizzasteen heb ik dan wel weer onder de kip gezet. Als deflector. De hele kip op een beercan-contraption leek na 45 minuten wel een pekingeend, zo mooi strak en glad stond zijn velletje.

Frankrijk

De entrecotes de volgende dag zijn ook lekker. Zelf al zijn ze iets te ver, wat eigenlijk wel wat heeft. Beetje zoals in Frankrijk, dat je niet precies weet welk stuk je van een koe besteld hebt in dat ene restaurantje in dat best wel lelijke dorpje en dat als het dan komt dat je denkt shit heb ik weer, en dat het dan toch heel lekker is, en dat je denkt hoe doen ze dat. Nou. Zo dus.