Eddie’s eetergernissen: mensen die ingewikkeld doen over natuurwijn

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer moeten we het even hebben over natuurwijn.

Als je mensen met een pak havermelk de supermarkt uit ziet lopen, dan weet je één ding bijna zeker: ze drinken ook natuurwijn. Ineens was het er. Chardonnay was sowieso al nooit goed genoeg, maar ook een smakelijke Verdejo of soepele Sauvignon was met de komst van natuurwijn in ons hoofdstedelijke gebied meteen uit de gratie. En daar vind ik wat van.

Zo snobby

Buiten de ring drinken mensen nog heel gewoontjes wijn. Zo niet in Amsterdam, want daar drinkt men uitsluitend nog dit pure goedje van de goden. Soms heeft de wijn zelfs nog een walmpje mest bij zich, want dat maakt het extra authentiek. Natuurwijn betekent simpelweg dat er (en ik quote) zo min mogelijk interventie is in het proces waar de druif verandert in wijn. Wees vooral zo vrij om dit te lezen als: minimale inzet met een maximaal resultaat of het er met een Jantje van leiden vanaf maken. Je mag zelf kiezen. En die minimale interventie bij de vinificatie (da’s chic voor een druif die verandert in wijn) is vaak ook te zien, want de resten van de druif drijven nog wat rond in je wijnglas.

Het moet tegenwoordig allemaal linksgedraaid, zonder suiker en lol, daar ben ik van op de hoogte. Maar waarom zo snobby over the good old wijn? Kunnen we de drank die ons jaren zo uitstekend diende niet met rust laten? En nu niet gaan roeptoeteren dat het béter is, omdat je geen kater krijgt van deze wijn zonder sulfiet. In elke wijn zit van nature sulfiet, dus als je er maar genoeg van drinkt dan krijg je vanzelf tergende koppijn.

Russische roulette

Eerlijk, negen van de tien keer zit je gewoon net niet lekkere troebele wijn te consumeren. Dat is niet mijn mening, maar een feit. Waarom zou je zoiets ophemelen? Doordat de stadbewoners zich ineens en masse vergrepen aan deze fles is het nog maar afwachten wat voor goedje er uitgeschonken wordt. Het ontbreekt natuurwijn namelijk (logischerwijs) aan het stofje dat er bij normale wijn voor zorgt dat elke fles hetzelfde smaakt. Het is dus niet alleen troebel, het is ook gewoon Russische Roulette. Niks om over op te scheppen.

Zoals het een echte millennial betaamt dronk ik vorige week natuurlijk wel mijn eerste glas natuurwijn. Het was wit en het smaakte naar rood en alleen daardoor ben ik nu al dagen compleet in de war.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: van dat onmogelijke servies om van te eten
• Pech voor je: zo gezond is die wakamé-salade helemaal niet
• Tips voor de beste, makkelijkste pastasalade