Eddie’s eetergernissen: rondslingerende natte theezakjes

Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s Eetergernissen deelt ze haar verwonderingen. Deze week: zo’n zompig theezakje in de gootsteen.

Schouder aan schouder sopten we het theezakje in het kokende water. Ik pakte geroutineerd met rechts een schoteltje uit de kast voor het zakje. Toen de thee de juiste kleur had wrong ik het zakje geroutineerd uit tegen de bovenkant van mijn mok. Met een kleine zwaai plaatste ik het ding zonder druppels in het bakje. En hij mikte het gewoon in de gootsteen.

Verschrikt staarde ik naar het hoopje bruinige ellende op het glimmende roestvrijstaal. Ik woon al acht jaar samen met mijn vriend, maar ik wist niet dat hij óók zo was.

Gewoon goor

Ik vind het één van de doodzondes in de keuken. Zo’n nat, zompig zakje in de gootsteen kledderen. Waarom doen mensen dit? Het is geen voorwerp dat mogelijkerwijs door de afvoer gespoeld kan worden. Het is niet klein genoeg om op te lossen. Een gootsteen is geen aangewezen bewaarplaats voor je theezakje. Je gaat het niet later weer uit die gootsteen vissen voor een tweede ronde. Alles is mis aan een nat theezakje in een glimmende gootsteen.

Het is een vage herinnering aan de ooit frisse blaadjes, waar nu van alles overheen gestort wordt. De volgende spoelt nog even een restant koffie weg, de persoon daarna had nog een restje soep en dat theezakje zwemt ondertussen door alles heen. Geef maar toe: het is gewoon goor.

Wee je gebeente

Ik had ooit een collega die – ik zweer het – een spoor van gebruikte theezakjes achterliet. Het was een schat, maar daardoor vond ik haar net wat minder leuk. Eerlijk waar, want ik maak geen geintjes over zompige zakjes in de gootsteen. Ik wilde altijd roepen: dat doe je thuis toch ook niet? Maar ik denk dat ze dat thuis ook deed.

Wat bijna net zo erg is? Van die ongure types die zo’n zakje onbeschermd op het aanrecht zetten. Gewoon: plof! Zonder ook maar iets van maatregelen te treffen om al dat uitlekkende vocht op te vangen. Ze laten doodleuk al die vlekken zo het blad intrekken. De sujetten.

Hier mag het

Er zijn maar twee goede plaatsen voor een gebruikt theezakje. 1) Op een schoteltje/bakje/theeding en 2) het vuilnis. Leg je gebruikte zakje op een daarvoor bestemd schaaltje en je hoort me niet meer. Wat zeg ik? Die mag je zelfs de hele dag op het aanrecht laten staan en hergebruiken en hergebruiken en hergebruiken. Maar wee je gebeente (zoals mijn opa altijd zei) dat je zo’n zompig zakje in de gootsteen mietert. Amen!

Kopje thee, anyone?

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: zo’n omhooggevallen ober aan tafel
• We moeten het hebben over mensen die op ijsjes kauwen
• Gerechten die (sterren)chefs nooit op de kaart zetten