Eddie’s eetergernissen: van die kloterige verpakkingen die nooit normaal opengaan
Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Deze week gooide ze uit pure frustratie bijna haar soep daar de woonkamer.
Drie keer, ik herhaal drie (!) keer stond ik deze week met een verfrummeld plastic lipje in mijn handen, terwijl mijn soep stevig luchtdicht afgesloten achterbleef in het daarvoor bedoelde plastic bakje. Het stond midden op mijn aanrecht een soort van triomfantelijk te zijn. Zo van: há, probeer me nu nog maar eens open te krijgen. Wat natuurlijk nogal een klus is als je geen millimeter hebt om het los te peuteren. Al probeer je die millimeter toch nog te vinden, terwijl je beter weet.
Omdat ik niet voor één gat te vangen ben heb ik het grootste keukenmes uit de lade gepakt en ben ik de courgettesoep in plastic bak te lijf gegaan. Mocht je het je afvragen, ik heb gewonnen.
Kloterige plastic lipje
Voor wie graag wat soep weg lepelt bij de lunch zijn de verse (en kant-en-klare) soepen van Picnic een uitkomst, maar tegelijk de plastic-geworden hel. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo’n lekkere verse courgettesoep gevonden in zo’n onnoemelijke kutverpakking.
En elke keer probeer ik het weer. De ene keer denk ik het folietje met een flinke rats te slim af te zijn, de volgende keer doe ik het juist zachtjes en met beleid en op een bepaald moment dacht ik zelfs dat het slim was om het in tegenovergestelde richting te proberen. Maar elke keer heb ik dat verrotte, kloterige plastic lipje in mijn hand. En blijft de rest glimmend en strak gespannen over de bovenkant van mijn soep achter.
Pas echt goor
Wat misschien nog wel erger is? Dat er één klein reepje plastic meekomt van het luchtdichte folie. Op dit moment ziet het oplossingsgerichte deel van je brein een gat in de verpakking, waardoor er vanzelfsprekend geen gereedschap meer nodig is. De opening is er, dus dit gaat lukken. En dan wordt het pas echt goor.
Voorzichtig wurm je een vinger in de open ruimte en haakt dit achter de rest van het folietje. Je vingers zitten meteen tot ver tussen je vingerkootjes onder de goddelijke courgettesoep en nóg komt niet alles los. Het draait er uiteindelijk op uit dat je stukjes in courgettesoep gedrenkt plastic los staat te peuteren en dat gaat nooit soepel. Aanrechtblad onder de soep, muur onder de soep, jij onder de soep.
Lachen
Ergens denk ik dat ze het weten, die types bij dat bedrijf die zo’n plastic bakje ontwerpen. En dat ze gewoon tegen elkaar zeggen ‘laten we het extra stevig dicht kitten, dat wordt lachen.’
Lees ook:
- Als je gruwelt van stukjes in je eten
- Waarom sommige mensen geen gebruik zouden mogen maken van een zelfscankassa
- Het goorste eettafereel in een restaurant óóit
