Eddie’s eetergernissen: van dat onmogelijke servies om van te eten
Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: van dat onmogelijke servies in restaurants.
Zojuist kreeg ik een maaltijdsalade, waar het gewoon een beetje van in mijn buik kriebelde. Zó intens gelukkig werd ik ervan. Het had garnalen, taugé, noten, een julienne gesneden worteltje, nog een noodle hier en daar, veel sla, moeilijk lekkere dressing en een getjopt bosuitje. Het was de hemel op het gebied van salades.
Het enige punt was dat ik ‘m in een ontzettend diepe kom kreeg. In eerste instantie denk je dan: whoooaaa, dat is veel en allemaal voor Bassie. Maar vlak daarna daalt het besef in dat het een enorm gedoe is om dit te eten.
Duivelse kom
Kommen zijn zo gemaakt dat je er niet fatsoenlijk met mes én vork uit kunt eten. Als je dat wel doet, dan zit je altijd in een oneindige diepte te frutten in de hoop dat er iets aan je vork blijft prikken. Maar meestal kom je bedrogen uit en blijft er, zoals bij mij, hooguit een blad rucola, een stukje bosui en een wortel tussen de spaken hangen.
De vorm van een bord is gewoonweg cruciaal als het op smaakbeleving aankomt. Net als de structuur van het servies. Niks gruwelijkers dan dat je met een mes en vork over zo’n geribbeld bord moet schrapen om de laatste happen van een goddelijk gerecht op te eten. Of misschien toch wel: een geribbelde kom. Wat een hel zou dat zijn. Bij deze beloof ik plechtig dat ik meteen vertrek als ik ooit iets in zo’n duivelse kom geserveerd krijg.
Simpel servies
Ik ben ook nog eens van het kaliber tot-het-laatste-blaadje en gaatje als het op eten aankomt en dan zit je met een vork over de bodem van je kom te schrapen in de hoop dat er ergens nog een sliertje aan blijft hangen. Beste cheffies, als je me een kom geeft, geef me dan ook gewoon een lepel. We weten toch allemaal dat die twee voor elkaar gemaakt zijn?
Te diepe borden en kommen zijn voor soep óf een maaltijd op de bank voor de tv. Hier mag je namelijk gewoon met een vork in je rechterhand een beetje in het oneindige prikken, om uiteindelijk met je vingers de restjes uit de bodem te vissen. Doe nu maar niet alsof jij dat nooit doet, want we weten wel beter.
Daarom pleit ik voor simpel servies, waar we simpel van kunnen eten. Zodat het simpelweg gewoon lekker is. Zonder gefrut en geprik. Gladde oppervlaktes, zonder ribbels of ongeglazuurde stukken. Al was die salade nog steeds gewoon de hemel in een kom, dat dan weer wel.
Lees ook:
- 14x deze fouten moet je niet meer maken als je lekkere salade wil
- Pech voor je: zo gezond is die wakamé-salade helemaal niet
- Tips voor de beste, makkelijkste pastasalade
