Emma’s eetergernissen: altijd te weinig boter

Ik eet vaak, veel en graag en dan valt me nogal eens iets op. Vaak zijn dat positieve dingen, maar het komt ook dikwijls voor dat iets me mateloos irriteert. Of dat nu terecht is of onterecht, soms moet ik even ventileren. Daarom de rubriek: Emma’s eetergernissen met deze week een horeca-ergernis: dat je altijd te weinig boter krijgt.

Knapperig vers brood met een dikke laag gezouten roomboter. Zo simpel kan geluk soms zijn. Ik overdrijf niet als ik zeg dat wanneer ik uit eten ga, ik me dagen van tevoren al verheug op dat moment dat er brood met boter op tafel verschijnt. Die eerste hap brood met een slok wijn en de avond is begonnen. Toch een beetje jammer dat ik aan het einde van m’n boter altijd nog een beetje brood over heb.

Neem ruim

Ik smeer boter namelijk in rijkelijke hoeveelheden op mijn brood. Doordeweeks eet ik nauwelijks boter, want ja, gezond is anders. Als ik dan in het weekend uit eten ga, ga ik me natuurlijk niet inhouden. Ik ben ook eigenlijk altijd een beetje teleurgesteld als een tafelgenoot begint met smeren om vervolgens sneetjes brood uit te delen aan de hele tafel. Super lief, maar hoezo doe je zo’n idioot dunne laag boter op dat brood? Als het om boter gaat is meer gewoon meer.

Boterresten

En voor al die kniesoren die onder dit bericht gaan commenten dat ik gewoon om meer boter kan vragen: dat snap ik ook wel. Doe ik ook. Maar de helft van de tijd vergeet de bediening het omdat die halverwege weer wordt afgeleid met een echte bestelling. Ondertussen scheur ik een klein stukje brood af, om daarmee door het bakje te gaan om alle boterresten er nog uit te halen. Wat een armoe. En alsnog blijven er altijd nog twee stukjes brood over waar ik niks op kan smeren.

Bonusergernis

Als de boter dan eeeeeindelijk op tafel verschijnt en hij keihard is. Waar heb ik dit onrecht aan verdiend?