Ineens snap ik die boterham met kaas en koffie voor onderweg

Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Met weemoed denkt ze terug aan dat boterhammetje van vroeger langs de péage onderweg naar de vakantiebestemming. 

Als kind katapulteerde ik mezelf het liefst uit de auto als ik de koelbox op de grond voor de bijrijdersstoel spotte. Volgens mij vond ik níks stommer dan die boterhammen met kaas en een incidentele krentenbol moeten eten op een parkeerplaats bij een benzinepomp langs de péage. De treurnis. De ellende langs dat dampende asfalt. Vreselijk vond ik het. Die kleffe broodjes uit het schap of zo’n lunch bij een schmutzig wegrestaurant waren zoveel aanlokkelijker.

Ik keek smachtend naar kindjes die zichzelf in de frietsaus doopten bij één of andere fastfoodketen onderweg. En wij maar eten in en naast de auto… Maar ineens snap ik die bijrijders met koelbox.

Vijf lagen plastic

Ik moest er wel even ergens halverwege de 30 jaar voor worden, maar plotseling begrijp ik die verse bammetjes met zelf geschaafde kaas in een lunchtrommeltje. Al maak ik daar het liefst dan wel een twee-punt-nul variant op, maar het homemade concept dringt tot me door. It grows on me, zoals ze zo mooi zeggen. De koffie is namelijk om geen woorden aan vuil te maken langs een snelweg of in een vliegtuig. Het eten zit allemaal in vijf lagen plastic gewikkeld met drie lagen onbestendige saus. Als je er alleen al naar kijkt kom je drie kilo aan, dus gezond doen zit er ook niet in. En met een beetje pech ligt of staat de boel al uren te verpieteren. Dan wil je toch veel liever iets waarvan je wéét hoe het gemaakt is? En met wat? Ik wel.

Homemade wrap

Woensdag zat ik dus ineens in het vliegtuig de aluminiumfolie van mijn homemade wrap te pulken. De vrouw naast me keek even met een schuin oog wat er in godsnaam uit dat omhulsel kwam, het zou zomaar kunnen meuren, maar bij het zien van mijn creatie knikte ze goedkeurend. Ze was dan ook ongeveer van dezelfde leeftijd als ik ben. De wrap, het laagje roomkaas met mosterd, de verse kruiden, de (bijna) knisperende veldsla en gerookte kipfilet smaakten allemaal even goddelijk. En zeker in vergelijking met die kleffe tosti en de driehoeksandwich die onze vliegende vrienden zo graag serveren.

Dit is de reden dat vliegtuigeten vaak niet te vreten is

Broodje kaas onderweg

Die vaders, moeders, opa’s, oma’s en slimme bijrijders snapten toen gewoon al wat ik als kind maar niet begreep. Roadtrip eten, zoals een broodje kaas, krentenbol of kan verse koffie voor onderweg is helemaal zo gek nog niet. Op voorwaarde dat je wel gewoon de pot pindakaas thuislaat en op je vakantiebestemming in de plaatselijke keuken duikt, natuurlijk.

Tegen verse pasta’s, stukken feta met sappige tomaten en gegratineerde uiensoep op locatie kan namelijk geen huisgemaakt bammetje op. Laten we gewoon maar eerlijk zijn.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: dat het eten in het buitenland lekkerder is, maar ik hier woon
• Eddie’s eetergernissen: zo’n omhooggevallen ober aan tafel
• Eddie’s eetergernissen: rondslingerende natte theezakjes