Het eten van een banaan in het openbaar voelt altijd een beetje porno
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Sunday Roast deelt ze haar verwonderingen. Deze week over waarom bananen eten in het openbaar misschien niet zo’n goed idee is.
Op het eiland waar ik woonde heb je zo’n laatste verkeerslicht voor je eraf mag. Ik had rood, dus ik pelde even snel een banaan achter het stuur. Het was het same old same old riedeltje: te laat van huis, snel een stuk fruit in mijn tas, ietwat onrustig wachtend op groen. Het had echt net zo goed een appel kunnen zijn, al houd ik meer van bananen. Ik zette mijn tanden hongerig in de banaan en ondertussen keek ik naar rechts en dát… dat had ik gewoon beter niet kunnen doen.
Geen bananen
Naast mij bevonden zich twee kornuiten van het mannelijk geslacht, die met veel handgebaar duidelijk maakten wat ze van mij en mijn arme, arme banaan vonden. Doordat ik ietwat verbouwereerd was trad er ook nog wat vertraging op, waardoor ik nog langer blijkbaar suggestief met de banaan tussen mijn lippen zat, tot groot genoegen van de kornuiten in kwestie. Hoe jammer en verdrietig ook, ik heb nooit meer een banaan in het openbaar gegeten zonder de gele rakker eerst voorzichtig in stukjes te breken. In stukken ja, laat die maar even op je inwerken.
En dan denk je misschien: wat kan jou het schelen, maar probeer dat nog maar een keer te denken terwijl je een flinke hap van een banaan neemt en een man in de ogen kijkt. En probeer het dan nog een keer te denken als je een flinke hap van een banaan neemt en twéé mannen in de ogen kijkt…
Of komkommers
Komkommers, nog zoiets. Ik stond deze week een komkommer te wassen in onze bedrijfskeuken. Om het ding behapbaar en minder gênant te maken (dacht ik) sneed ik ‘m in tweeën, waardoor ik (och heremetiet) juist twee hele hapklare stukken stond te wassen onder de kraan in plaats van een veel te groot gevaarte. In het bijzijn van gewoon net wat te veel collega’s, waarbij ik weer wat hinnikend een toespeling maakte op de komkommer, terwijl als ik dat niet had gedaan het gewoon komkommers waren geweest en nu waren ze ineens meer dan een komkommer. Dit overkomt me ook met willekeurige rookworsten, hotdogs en augurken van een flink formaat.
Sushi, nog zoiets…
Ik ben me sinds de banaansituatie voor altijd bewust van vormen die ik consumeer in het openbaar, daarom was ik blij dat er sushi op tafel stond. Want wat kan er misgaan met sushi? Tot iemand me bij de borrel met twee stokjes een stuk sushi aangaf, ik bedacht dat overpakken voor rotzooi ging zorgen en daarom opende ik mijn mond… En nou ja, ook dit gebeurde niet ongezien.
Men zegt dat eten een erotiserende werking heeft. Maar ik dacht altijd dat dit ging om lustverhogende waren als oesters en aardbeien, in plaats van dat je per ongeluk een banaan zit te p… Je snapt mijn punt.
Lees ook:
