Irritant: uit eten met mensen die teveel drinken en jij daarvoor betaalt
Hans gaat graag uiteten maar er is één ding wat hij steeds irritanter begint te vinden. Uit eten met mensen die teveel drinken. En dan met name als het vervelendste moment van de avond komt: de rekening. ‘Ho, wacht, dan ben ik de gier?!’
‘Kijk, ik vind uit eten gaan erg leuk. Lekker eten, beetje ouwehoeren, een kaasplank toe. Maar één ding verpest het altijd: alcohol. En het gaat altijd hetzelfde.
Vier flessen wijn
We zitten, we bestellen, ik neem een biertje, en dan… dan begint het. De anderen nemen een fles wijn. Geen probleem, geniet ervan, proost! Maar wacht, wat gebeurt er? Binnen no time is die fles leeg en staat de volgende alweer op tafel. Nog een fles! Oh, en nog een! Voor ik het weet zijn er vier flessen doorheen gegaan en zijn ze de naam van de ober vergeten. Ik daarentegen, zit aan mijn tweede biertje.
Bij de desserts gaat het bestellen vrolijk verder. Er komt een fles Armagnac op tafel en natuurlijk gaat die ook helemaal leeg. Ik drink een tonic, van sterke drank krijg ik maagpijn. De koffie wordt Irish Coffee, voor hun. Ik tik een dubbele espresso weg.
De rekening splitsen
En dan komt hét moment. De rekening arriveert. Alles leek zo gezellig, tot dat onvermijdelijke mapje op tafel komt. “Zullen we de rekening gewoon splitsen?” wordt er geroepen. Ja, natuurlijk, laten we de rekening gewoon splitsen, alsof we allemaal evenveel hebben gedronken. Alsof mijn bescheiden biertjes dezelfde financiële waarde hebben als de wijngaard die jullie leeg hebben getrokken!
“Je moet echt leren ontspannen, man”
Tuurlijk, het zijn vrienden, we hebben een leuke avond. Maar zodra je ook maar voorzichtig opmerkt dat je misschien liever alleen voor je eigen eten en drinken betaalt, ben je ineens de gierigaard van de groep. “Oh, kom op! Het is maar een tientje meer!” Nu is dat natuurlijk niet zo, maar na zoveel drank verwacht ik ook niet dat iemand nog goed met cijfertjes is. En dan nog, een tientje HIER, een tientje DAAR. Reken dat maar eens uit op jaarbasis!
Ze kijken me aan alsof ik de gast ben die op een verjaardagsfeestje aankomt met een half opgegeten zak chips als cadeau. “Wat is er mis met je? Ben je blut of zo?” En dan heb je altijd die ene vriend – je weet wel, die altijd net iets teveel drinkt, ineens ‘heel eerlijk’ wordt en zegt: “Je moet echt leren ontspannen, man. We zijn toch vrienden?” Ja, klopt, we zijn vrienden. En nee, ik ben niet blut, maar ik heb ook geen zin om de gezamenlijke sponsor van een alcoholorgie te zijn. Is dat heel gek?
De prijs die ik ervoor betaal
Dus daar gaan we weer… Net als de laatste keer ben ik omringd door mensen die inmiddels met hun ogen proberen te communiceren omdat ze niet meer helder kunnen spreken, terwijl ik het gevoel heb dat ik een rechtszaak aan het voeren ben om 27 euro te besparen op een rekening die ik niet eens veroorzaakt heb.
En dan loop je uiteindelijk naar buiten, je portemonnee lichter, je humeur zwaarder. En terwijl zij arm in arm staan te lallen op straat, realiseer ik me: dit gebeurt volgende keer wéér… Misschien ben ik gewoon een slappe lul die geen idee heeft hoe dit te tackelen en is dit de prijs die ik ervoor betaal.’
Lees ook:
Hans naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem!) een persoonlijk verhaal kwijt? Je kunt ons mailen op info@favorflav.com
