Kunnen we het even hebben over mensen die geen korstjes lusten
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. Als ze aan tafel zit met van die mensen die te beroerd zijn om korstjes op te eten bijvoorbeeld.
In groep 4 was er zo’n meisje dat brood zonder korstjes mee kreeg als ze over moest blijven op school. Uit haar vrolijke Nijntje-trommel kwam dan een vormeloos stuk wit (!) brood met Nutella. In mijn basisschooltijd werden we nog grootgebracht met yogi, wit brood en chocoladepasta, zonder dat er Juf Anke-rige types waren.
Alle andere groep 4-meisjes keken dan heel beteuterd naar hun eigen boterhammen inclusief korst, waardoor het overblijfhoofd vervolgens drie kwartier bezig was om de korsten naar binnen te krijgen bij een stel jengelende kleuters. Ik kan me ineens indenken dat kinderen zonder korstjes voor het overblijfhoofd altijd een beetje kut waren.
De korst knappert
Ik vind korst echt een ranzig woord, maar iemand heeft nou eenmaal besloten dat het ding zo heet en hoe onsmakelijk het ook klinkt, een korst is wel lekker. De korst geeft stevigheid aan wat middenin zit, de korst knappert, een korst presenteert, wereldwijd zijn er miljoenen bakkers die nadachten over de korst en dan heb je dus van die mensen die een korst vies vinden en vertikken te eten. Allereerst: hoe bestaat het dat je de binnenkant wel te pruimen vindt maar de rand niet? Ten tweede: durf je eigenlijk nog wel uit eten en durven mensen met je uit eten? Ten derde: misschien ben je gewoon een beetje een aansteller.
Afgekloven randjes
Bakkers dachten jaren na over de verhoudingen van het deeg, de juiste afbaktemperatuur, wat zeg ik? Er zijn onder pizzabakkers zelfs speciale dips om bij de overgebleven korst te nuttigen, omdat-ie zo goddelijk (!) is. Hele families waken over het geheime recept, zodat de groothandels er niet mee aan de haal gaan. Je hangt een Van Gogh toch ook niet op zonder lijst?
Maar dan heb je dus van die mensen die geen korsten eten en zo’n afgekloven stapel met randjes achterlaten op het bord. Eigenlijk schijt je dan wel een beetje op de arbeid die een bakker leverde, want wat is een pizza of brood zonder knapperige korst? Dat is als een tompouce zonder vulling, als suikerbrood zonder suiker en boerenkoolstamp zonder worst. Ik zou het volledig begrijpen als een bakker of pizzabakker je bekogelend met deeg de zaak uit jaagt. Misschien zou ik zelfs helpen.
Gek op kontjes
Ik durf zelfs te beweren dat de korst het lekkerste stuk van een brood is. Je maakt me bloedgelukkig met een stokbrood van Le Fournil (ik ben een broodsnob), grof zout van Symi en dat dan dopen in achterlijk dure olijfolie. Wij maken thuis zelfs ruzie om de kontjes, omdat daar de meeste pompoenpitten op zitten, die ik er dan weer één voor één af eet. Wat misschien wel net zo erg is als de korsten van je boterham snijden.
Maar wees gerust, dit doe ik alleen binnen de beslotenheid van mijn eigen woonkamermuren.
Lees ook:
