Kunnen we met deze horecatrend in 2025 kappen alsjeblieft?

Ieder een hapje uit het kommetje langoustine bouillabaisse, waarbij de enkele lepel die er bij geserveerd wordt het gezelschap rondgaat. De gruwel, volgens haters van shared dining als Esther Goedegebuure: ‘Kunnen we alsjeblieft kappen met deze horecatrend dit jaar?’

Waarschijnlijk deed jij deze feestdagen ook aan shared dining. Maar vast en zeker – en ik zou eraan toe willen voegen: hopelijk – anders dan in de grootstedelijke, inmiddels al lang niet meer zo hippe, restaurants. Ik neem tenminste aan dat aan jouw dis iedereen ruim mag opscheppen uit grote schalen aardappelgratin, groenten en hoofdgerechten met of zonder dierlijke eiwitten. En nog eens, en nog eens, tot de gasten volledig verzadigd naar huis gerold kunnen worden.

Shared dining

Kom daar maar eens om in de horecagelegenheden waar ‘het concept’ shared dining gehanteerd wordt. Een helaas nog lang niet overgewaaide trend die wat mij betreft gelijkstaat aan een knorrende maag en een gepeperde rekening. Waarbij pretentieuze gerechten op zulke pietepeuterige schoteltjes geserveerd worden dat je je afvraagt: hoe moet dit eigenlijk gedeeld worden? Ieder een mespuntje van de knolselderijpuree met kingboleet? Ieder een hapje uit het kommetje langoustinebouillabaisse, waarbij de enkele lepel die erbij geserveerd wordt het gezelschap rondgaat?

Behalve inboeten op je hygiënestandaard betekent shared dining honger lijden, hoeveel kaboutergerechtjes je ook bestelt. Uit angst voor gulzegaard te worden gezien neem je immers niet meer dan een poppenhapje van het schaaltje ceviche of snij je hooguit twee centimeter van de geroosterde plak knolselderij. Omdat niemand de hebberd durft te zijn die het laatste plukje zeekraal op zijn vork prikt, gaat er dus ook altijd geheid nog wat terug naar de keuken.

Gebaksschoteltje

Nog iets wat me schromelijk irriteert is de omschrijving op de kaart die je in dit soort etablissementen vaak ziet. Gerechten zijn niet meer dan een opsomming van ingrediënten. “Boterbonen, boerenkool, saffraansaus en croutons.” Wie het met nieuwsgierigheid bestelt, moet het dan uiteindelijk doen met een gebaksschoteltje waar welgeteld zes bonen in een plasje liggen, gedecoreerd met wat koolkrullen. Als er nou nog grote manden op tafel kwamen met knapperige stukken brood, die je kunt soppen in lekkere olie… maar de enige uitwijkmogelijkheid is het bijgerecht ‘op de barbecue gegrilde toast met huisgemaakte boter’ te bestellen. À raison van 6 euro per sneetje.

Shared dining is voor de horeca gewoon een sjieke manier om de marges een beetje te vergroten. Handig als je zelf op dieet bent en er niet al te veel ruchtbaarheid aan wil geven, maar voor grote eters als ik een ‘concept’ wat weinig bevrediging oplevert. Veel verschillende smaken proeven en delen is een plezier, maar alstublieft wel uit royale porties. Kan dat een trend worden in 2025 misschien?

Lees ook:

• Vermoeiend: als de bediening in een restaurant overdreven aardig is
• Irritant: uit eten met mensen die teveel drinken en jij daarvoor betaalt
• Dit wil je écht niet als je uit eten gaat: bediening die uit hun mond stinkt

Bron: Franska.nl