Ik schaam me nog steeds voor deze stomme supermarktactie
Iedereen kent ze wel, die momenten van onoplettendheid. Shavon had dit op een vakantie in Amerika. Tijdens het boodschappen doen, zag ze hoe iemand haar boodschappen weggriste van de band. ‘Ik kon mijn ogen niet geloven! Jat iemand nu gewoon schaamteloos mijn boodschappen?! Over mijn reactie had ik wel iets beter kunnen nadenken. Ik schaam me nog steeds.’
‘Het liefst zou ik willen zeggen dat ik, een jetlag had en daarom niet zo scherp was. Maar eerlijk: ik was al een week in San Francisco, dus daar lag het niet aan. Maar het klopt wel dat ik er niet helemaal bij was met mijn hoofd. Ik had zo’n dag… je kent het wel, zo’n dag waarop je heel druk bent in je hoofd, aan duizend dingen tegelijkertijd denkt en je het grote geheel niet overziet. Daarbij was het mijn eerste keer in zo’n grote Amerikaanse supermarkt. Ik kende de hele gang van zaken hier niet. Maar goed, laat ik mezelf niet indekken: mijn reactie was totaal ongepast en vernederend, misschien nog wel het meeste voor mijzelf…
Op heterdaad betrapt
Ik liep door de gigantische Amerikaanse supermarkt – supermarkten in het buitenland bezoeken vind ik een van de leukste onderdelen van een vakantie – want ik wilde wat spullen kopen voor mee naar Nederland. De rij bij de kassa was zoals altijd lang, en ik stond er wat ongeduldig bij met mijn kar vol spullen. Toen ik eindelijk aan de beurt was, begon ik mijn boodschappen op de band te leggen. Amerikaanse dressing, gekke snoep, aparte kruidenmengels… allemaal dingen die in Nederland niet te koop zijn, of voor tien keer zoveel.
Ik stond klaar om te betalen en plotseling zag ik dat de vrouw die naast me stond, zonder iets te zeggen míjn spullen in háár tas stopte. Ik dacht bij mezelf: “Wat doet ze nou? Probeert ze nu mijn boodschappen te stelen?!” Mijn hart begon sneller te kloppen en ik voelde de adrenaline door mijn lichaam stromen. Ik kon mijn ogen niet geloven! Was ik nu echt een dief op heterdaad aan het betrappen?
‘Dit zijn mijn boodschappen, afblijven!’
Ik was echt met stomheid geslagen, maar ben niet op mijn mondje gevallen. Ik aarzelde geen moment en riep meteen: “Wat ben jij aan het doen? Dat zijn mijn boodschappen! Wil je daar even heel snel van af blijven!” De vrouw keek me verbaasd aan, alsof ze niet begreep wat ik bedoelde. Oh, gaan we het zo spelen, dacht ik meteen. Dus wendde ik me tot de caissière: “Ik weet niet of dit normaal is, maar ik word gewoon bestolen op klaarlichte dag en zo schaamteloos out in the open!” Maar in plaats dat de beveiliging er meteen werd bijgehaald, keek de caissière me minstens zo schaapachtig aan.
Toen zei de vrouw naast me heel kalm: “Oh, sorry, ik werk hier en help mee met inpakken. De rij is zo lang, dus ik dacht dat ik je even kon helpen.” Op dat moment voelde ik me enorm ongemakkelijk. Hier stond ik dan, met mijn bijdehante Nederlandse directheid. Klaar om iemand te beschuldigen van diefstal, terwijl ze tot het supermarktpersoneel behoort en gewoon vriendelijk en behulpzaam was. Ik voelde hoe rood – zeg gerust paars – ik werd van schaamte en ik stotterde wat excuses, terwijl ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan. Hoe kon ik zo dom zijn om te denken dat iemand mijn boodschappen wil stelen? Hoe kon ik niet doorhebben dat het hier in de supermarkt anders gaat dan bij ons?
Het slechtste denken
Wat me het meest raakte, was haar reactie. In plaats van boos of beledigd te zijn, glimlachte ze en ging ze rustig door met inpakken. Ik voelde me zo klein en beschaamd. Hoe had ik zo snel het slechtste kunnen denken? Waarom was mijn eerste gedachte dat ze een dief was, in plaats van iemand die gewoon iets aardigs probeerde te doen?
Nadat ik mijn boodschappen had betaald, bedankte ik haar nog eens uitdrukkelijk voor haar hulp en verliet ik de supermarkt met een les die ik niet snel zal vergeten. Het is zo gemakkelijk om in het heetst van de strijd het slechtste van mensen te denken. Zo iemand wil ik niet zijn. Niet iedereen heeft kwaad in de zin, hoe makkelijk dat ook is om te denken met alle ellende op de wereld. De meeste mensen hebben elkaar lief en willen elkaar helpen.’
Lees ook:
Shavon’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem!) een persoonlijk verhaal kwijt? Je kunt ons mailen op info@favorflav.com
