To drink or not to drink: wat is de etiquette bij die meegebrachte fles wijn?
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Sunday Roast deelt ze haar verwonderingen. Dit keer: de kwestie van de meegebrachte fles wijn.
Ik hou van wijn. Van goede wijn. Daar reken ik met liefde een wat steviger bedrag voor af en ik schenk niet ineens iets anders als ik vrienden of familie over de vloer heb. Ik goede wijn, jij goede wijn. Al wil ik met een feestje nog wel eens een slobberwijn als finalestuk serveren, maar ik ben ook maar een mens met een portemonnee en het is een doodzonde om al lallend een dure Sauvignon achterover te keilen.
Hoe heurt het nou eigenlijk?
Met het gevaar dat ik gevierendeeld ga worden, want ik heb jullie reacties heus wel gelezen deze week onder het artikel van ergernissen bij etentjes met vrienden, wil ik het toch even hebben over die meegebrachte fles wijn. Want hoe heurt het nou eigenlijk? Mag je een eigen fles onder dwang laten openen als je bij iemand op bezoek gaat of mogen zij ‘m bewaren voor een later moment? Geen grote vraag des levens is me vreemd, merk je vast al.
Fenomenaal flesje
Ik denk nog even terug aan die ene keer dat we op een Grieks eiland bij een gezin thuis aan mochten schuiven. Bij een slijter in de oude stadsmuur van Rhodos had ik een fenomenaal flesje gehaald. Bij aankomst overhandigde ik de fles aan pa, die in paniek naar de meegebrachte waar keek en ineens wijnglazen náást onze bierglazen begon te zetten. Wij namen iets mee, dus dat moest nu-meteen gedronken worden. Een andere optie was onbespreekbaar, waardoor we met dertig graden een eveneens dertig graden warme witte wijn zaten weg te spoelen.
Het bleken geen wijndrinkers te zijn. Het deed heel even pijn toen ik de volvette wijn met een plons in het limonadeglas zag verdwijnen, maar het was één van de leukste middagen ooit. Dus wijn goed besteed, als je het mij vraagt.
Openen onder dwang
Wat de etiquette-experts erover te zeggen hebben? De krijger bepaalt wat we drinken en sommige experts zeggen zelfs dat een gekregen wijn absolutement om te bewaren is. Als ik dus met goede hoop een mooie wijn haal en degene aan wie ik ‘m geef besluit de fles veilig in de kelder op te bergen, dan is dat helemaal legitiem. Andersom werkt dit ook zo. Je kunt mij niet dwingen de fles te openen, máár je kan wel proberen levensgrote hints te lezen.
Krijg je een ijskoude witte in je handen gedrukt, maar ik bedoel dat het etiket nattig loslaat zo koud, dan mag je ervan uitgaan dat ze willen dat het nu-meteen gedronken wordt. In het geval van een rode ben je overgeleverd aan de goden, geen idee wat vrienden die je normaal als je broekzak kent van je willen. Het is een soort Russische roulette met wijn. Het ken vriezen het kan dooien. Het loont wel altijd om ogen en neusvleugels van je bezoek in de gaten te houden, bij trillen: inschenken die hap.
Snob dat ik er ben
Ik heb trouwens nog wel dé tip als je bang bent voor azijnwijn bij het eten, verpak het met fluweel. Je mag de volgende tekst kopiëren en plakken in Whatsapp: ‘Lieverd, Zal ik een lekkere fles wijn voor bij het eten halen morgen? Laat maar weten wat er op het menu staat. Xx’ Als het nu nog steeds fout gaat, dan ben je gewoon voorgoed verloren. Bij een gekregen fles werkt het gesprek openbreken trouwens ook: Is deze voor bij het eten? Voilà, klaar ben je. Tenzij je zeker weet dat het niet te zuipen is, dan moet je die fles gewoon zonder blikken of blozen de wijnkelder in knikkeren. De snob dat ik er ben.
Lees ook:
