Foodlingo: Monte Cristo
Regelmatig introduceert food editor at large Marjan Ippel hier een nieuwe of recent heringetreden term in de foodscene, het zogenaamde foodlingo. Geen enkele foodie kan zonder. Immers, ‘what (not) to speak’ is in food minstens zo belangrijk als ‘what (not) to eat’.
Deze keer: de Monte Cristo sandwich.
We gaan steeds vaker uit ontbijten, brunchen en lunchen. En dan het liefst 24/7. Dankzij deze cultuurverandering beleeft bijvoorbeeld de sandwich gouden tijden. Zeker sinds z’n hoofdbestanddeel, brood, weer ‘mag’.
Die sandwich kent veel kleurrijke oorsprongsverhalen, beginnend met de achttiende-eeuwse vierde Earl of Sandwich en zijn gokgewoontes. Deze John Montagu immers, zou de bedenker zijn geweest van tussen korstloze driehoekige boterhammen ingeklemd beleg, dat zo handig snacken was tijdens zijn all-day goksessies.
Nooit meer zoiets lekkers missen? Volg FavorFlav dan op Facebook.
Pain perdu
In de loop der eeuwen ontstonden veel variaties op deze naar de graaf vernoemde oervorm, die tot op de dag van vandaag een publiek aanspreken. De afgelopen jaren zagen we bij ons de Reuben en de Cuban sandwich, de Venetiaanse tramezzino en het Franse pain perdu (wentelteefje) populair worden. Net als de eveneens Franse croque monsieur en madame.
En dat is nog maar het topje van de sandwichberg. In een tijd waarin cross-overs (of blurs) in eten extreem populair zijn, steekt een interessante blend tussen het zoete wentelteefje en de hartige croque de kop op: de Monte Cristo sandwich.
Ook over de begeleidende condimenten wordt getwist
All things French
De Monte Cristo zou in Amerika zijn ontstaan als rechtstreekse variant op de Franse croque monsieur. Niet zo’n vreemde gedachte, want Amerikanen hebben altijd al een crave for all things French gehad. Vanaf de jaren dertig kwam het gerecht in diverse Amerikaanse kookboeken voor, vaak onder de naam French (toasted cheese) sandwich. Het oudste nu nog bekende recept staat in The Brown Derby Cook Book uit 1949.
In de horeca zou de in geklopt ei gedoopte en in boter in de koekenpan gebakken sandwich met Zwitserse (lees: Gruyère of Emmentaler) kaas plus dunne plakken ham, kalkoen of kip voor het eerst zijn opgedoken in het Zuid-Californië van de jaren vijftig. En dat zou weleens in het Brown Derby restaurant in LA kunnen zijn geweest – de naamgever van eerdergenoemd kookboek, beroemd vanwege z’n clientèle van uitsluitend Hollywood-elite.
Disneyland
Wie nog nooit van de Monte Cristo heeft gehoord, is nooit in Disneyland Californië geweest, waar-ie nog altijd tot de vaakst bestelde lunchhappen behoort.
Helaas is de oorsprong van de naam minder duidelijk. Zou deze bijvoorbeeld refereren aan de romanfiguur uit het boek van Alexandre Dumas – net als meneer Sandwich een graaf? Niemand schijnt het te weten.
Ook over de begeleidende condimenten wordt getwist. Sommigen adviseren vruchtenjams, -geleien en -sauzen on the side. Anderen zweren bij het gul strooien van poedersuiker op de hartige sandwich. In het land van de PBJ (peanut butter and jelly sandwich; nog zo’n broodicoon) mag een dergelijke hartig-zoete cross-over nauwelijks verbazing wekken.
Okay, tijd om zelf aan de slag te gaan.
