Geraldine at in een Michelin-sterrenrestaurant (en dat was afschuwelijk)

Op haar vakantie in Zuid-Italië ging foodwriter Geraldine DeRuiter eten bij Michelin-restaurant Bros in Lecce. Een rib uit haar lijf, en was dat het waard? Absoluut niet, want het was de vreselijkste maaltijd die ze ooit geserveerd kreeg, schrijft ze.

Wat kun je verwachten als je gaat eten in een restaurant met Michelin-sterren? Fantastische ingrediënten, bijzondere presentaties, vakmanschap en dat allemaal met elkaar in waanzinnige combinaties. Een maaltijd die je nooit meer zult vergeten, waarschijnlijk. Als je het zo bekijkt, had Geraldine DeRuiter de hoofdprijs. Maar zij zal zich haar Michelin-ervaring in restaurant Bros in het Italiaanse Lecce herinneren omdat het de allerergste restaurant-ervaring van haar hele leven was. Ze schreef erover op haar blog en op Twitter, en hou je vast, want Geraldine kan erg grappig over haar ellende vertellen.

Ondervraging

Geraldine beschrijft het restaurant als een soort ondergrondse bunker waar mensen worden ondervraagd over een vermist kind van de ambassadeur. Niet gezellig, dus, maar wel kokendheet (tja, Zuid-Italië) met muziek van Drake uit de speakers. Dan ga je zelfs misdaden bekennen die je niet eens hebt begaan, toch? In de ruimte zaten alleen Geraldine, haar man en de zes mensen uit hun reisgezelschap, verder niemand, om van een diner van 27 gangen te gaan genieten. Nouja: genieten? En: diner? Volgens Geraldine kwam er niks in de buurt van een maaltijd op tafel, ook niet als je al die 27 gangen op één bordje zou leggen.

Viskoekje

Een paar voorbeelden: een theelepeltje krabsalade. Een piepklein viskoekje. Citroenschuim. Oesterschuim. Olijvenschuim. (De chef zat kennelijk in een schuim-fase.) Menukaart? Die hebben ze niet. Er was een QR-code die Geraldine kon scannen, en dat opende een filmpje van de chef die van alles vertelde dat niks met eten te maken had. De mensen in de bediening zouden kunnen vertellen wat de gasten konden verwachten, maar dat deden ze niet. Was iets eetbaar? Was het niet eetbaar? Volkomen onduidelijk. Kon er rekening gehouden worden met allergieën of diëten? Absoluut niet.

Lost in translation

Voorbeeldje? ‘Dit is gemaakt van ranzige kaas,’ zei de ober, en hij zette een klein gefrituurd kaasballetje voor iedereen neer. ‘Eh, sorry? Zei je nou ‘ranzig’? Bedoel je: gefermenteerd? Belegen?’ ‘Nee: ranzig.’ ‘Okay,’ zei Geraldine in het Italiaans. ‘Misschien zijn we een beetje lost in translation. Want het kan toch niet…’ ‘Rancido,’ zei de ober. Ja, dan zit je dus voor je dure dollars ranzige kaas te eten. Een volgend gerecht was een schuim van citroen, geserveerd in een gipsen afgietsel van… de mond van de chef. Zonder bestek, het schuim moest uit het schaaltje worden gelikt. Sorry? Volgens Geraldine geïnspireerd op dubieuze films uit het voormalige oostblok, maar niet geschikt als dinergang.

Nee, zitten!

Was de bediening dronken? Was al het eten op? Van tevoren had Geraldine berichten bekeken op internet over dit restaurant, en daar las ze dat andere gasten wél gewoon eten hadden gekregen. Wat ook een beetje tegenviel; een paar mensen van het gezelschap wilden ergens halverwege de 27 gangen even de benen strekken en buiten een sigaret roken, maar die werden door de bediening met straffe hand weer naar de tafel gedirigeerd. Eén gast kreeg drie gangen een bordje tevredenheid, want de keuken kon niks met haar voedselallergie. Een andere gast, de echtgenoot van Geraldine, moest na het eten langs de apotheek want met zijn voedselallergie was ook geen rekening gehouden, hij kreeg het eten waar hij niet tegen kan gewoon geserveerd.

De groeten

Geraldine deelde haar ervaring op Twitter en op haar blog Everywhereist – met veel succes. Duizenden reacties, hartjes en duimpjes, noem maar op. En toen reageerde de Italiaanse chef. Hij ziet zichzelf als een kunstenaar, schreef dat iedereen wel een lekkere pizza of hamburger kan maken maar dat zijn maaltijden horen bij de hogere kunsten. Hij wordt daardoor niet altijd door iedereen begrepen. De groeten vriend, want van een diner voor honderden dollars waarbij je achteraf een pilletje Aller-free moet nemen en nog een tosti bakken, dat is helemaal niet te begrijpen.

Lees ook:

• Kan toch niet waar zijn? 9x afschuwelijke gerechten
• 12x hier worden Starbucks barista’s helemaal gek van
• 7 restaurantrecensies die dronken zijn geschreven

Bron: Bored Panda