Hallo supermarkt, hier zijn we echt niet blij mee (deel 2)
Rupsen in de sushi, al het gebak in de bonus behalve jouw favoriet of een belachelijk lange rij bij de kassa – er is genoeg om je aan te ergeren in de supermarkt. Dat bleek wel uit alle reacties op Facebook! We zetten de hoogte- en dieptepunten even op een rijtje voor je.
Om te beginnen: de prijzen. Alles wordt duurder. Dat merken bijvoorbeeld Lilian en Jenny elke dag: kuipje boter van 1,23 naar 1,69 euro, ‘alsof het niks is’, en brood van 1,39 naar 1,69. Claudia ziet de prijzen ook snel veranderen. Voorbeeldje: ‘Kocht bij de Jumbo koffiecups vanille voor 2,69, wilde vorige week weer een doosje kopen, en ineens is dat zelfde doosje 3,09.’ Belachelijk, schrijft Hellen. ‘De supermarkten hebben in de coronatijd een enorme omzet gemaakt. Zij zouden ons de consumenten eigenlijk moeten belonen door alles een redelijke prijs te laten betalen. Dit is gewoon absurd!!!’
Gratis, of niet
Ook opletten: die aanbiedingen. Zie je jouw shampoo in de aanbieding: 5,99 voor twee flessen, dan sla je natuurlijk toe. Maar Huberike kwam erachter dat dezelfde shampoo bij de buren ook was afgeprijsd: drie flessen voor zes euro. Auw, pijnlijk. Nic waarschuwt haar: niks is gratis. Een cynische les, maar wel waar.
Weeg dat vlees
Kloppen die prijzen wel? Volgens Ron niet: ‘Ga maar eens je vlees wegen wat je koopt,’ adviseert hij. ‘Klopt nooit geen klote van, altijd te weinig.’ Of de prijs op het schap en de prijs op het bonnetje zijn verschillend, merkt Jolanda. ‘Bij de koffiepads stond op het schap: 2,45. Op de bon: 3,77. Dus opletten, bij Jumbo ook!’
Mazzeltje: als je dat bij Jumbo overkomt, krijg je het product gratis mee naar huis. Silvana ziet soms verschillen als ze boodschappen doet met de zelfscanner. ‘Prijzen voor sommige producten zijn lager dan in werkelijkheid.’ En Monique tipt: ‘Groente die per stuk verkocht worden zijn soms goedkoper als je ze weegt.’ Een klein raadsel, want kun je groente die per stuk is geprijsd, wel afwegen?
Plastic erbij
Soms krijgen mensen wel iets extra mee in de supermarkt, maar dan niet iets waar ze blij van worden. Corinne vond een hard stuk blauw plastic in een zak krielaardappeltjes. En: ‘Lekkende verpakkingen waar je pas thuis achterkomt, een brood dat stinkt met ongegiste plakkerige stukken erin.’ Niet leuk. De dochter van Martha vond een stuk plastic in de zak rauwe andijvie. ‘Gelukkig had mijn kleindochter van twee het niet,’ schrijft ze. En Alie vraagt: wat had jij bij je pizza, Melissa? ‘Bakpapier,’ is het antwoord.
Deze kassa gaat sluiten
Marion had een rare ervaring bij haar favoriete supermarkt. De klant voor haar rekent af, en dan: ‘Zij zet het rode bordje van ik heb order om dicht te gaan en er zijn genoeg kassa’s open. Mij is altijd geleerd dat je die laatste nog moet helpen en dat zei ik, maar nee, ik heb de order om te sluiten.’ Gerrit gaat er in zo’n situatie met gestrekt been in: ‘Ik loop weg en laat de volle kar staan en dan wil ik de manager spreken.’ Of: ‘Ik maakte een relletje, eens kijken wat er dan gebeurt,’ schrijft hij. Idee voor de volgende keer, zegt Marion, maar nu had ze geen tijd voor gedoe.
Geen grote zorgen
Bianca relativeert alle supermarktleed op een kernachtige manier: ‘Als dit de enige zorgen waren in mijn leven, dan teken ik ervoor (…). Let gewoon op, klaar.’ Sterkte, Bianca.
