Het nieuwe uit eten: hoe ziet zo’n avond eruit?
Nederland is in de ban van de anderhalvemeter. Want hoe ziet een anderhalvemeter-samenleving eruit? In de supermarkt beginnen we er net aan te wennen (soort van), maar wat omhelst een anderhalvemeterrestaurant of café?
Martine Kamsma doet in het NRC een gooi naar die situatie en schetst een avondje uit in een anderhalvemeterrestaurant. En eerlijk, zoals Rob Geus het zou zeggen: daar word ik niet vrolijk van.
Rij voor de deur
Zoals we nu in de rij voor de supermarkt staan, zo staan we straks te wachten voor de deur van ons favoriete restaurant, waar we trouwens ook al weken van tevoren moesten reserveren: hoewel er wordt gewerkt in shifts is er simpelweg minder plek.
Halve sfeer
Minder plek, minder mensen, geen groepen, vaste shifts. Dat doet iets met de sfeer. En hoewel het voor sommige restaurants prima zal werken, is het voor andere plekken een absolute moodkiller. Het rumoer en de dynamiek van licht aanschoten gasten, heen en weer lopende bediening, klinkende glazen: het hoort allemaal evenveel bij een restaurant als het eten en drinken dat geserveerd wordt.
Het nieuwe bedienen
Over serveren gesproken: kan dat straks nog wel? Martine voorspelt trolleys waar we zelf ons eten van af moeten pakken. Ophalen aan de pas zou ook nog een optie kunnen zijn. Of wordt het – a la Nicolette van Dam – een potje overgooien? Adeline kan over één ding in ieder geval blij zijn: bukkende obers zijn verleden tijd. Die moeten het menu op anderhalve meter afstand uitleggen. Heel ongezellig. Of zoals Martine schrijft, ‘Een praatje maken doen ze niet meer – daarvoor ontbreekt op deze afstand de intimiteit.’
4x duurder
Het nummer van SMBG en Lil Kleine blijkt plots enorm actueel. Goed, 4x duurder zal het allemaal niet zijn, maar om alles nog enigszins te doorstaan zijn de prijzen wel aardig gestegen. Er zullen ongetwijfeld ook plekken zijn waar ze de prijzen wel laag houden, maar het geld moet ergens vandaan komen dus zal je er nog korter mogen blijven of moeten inboeten op kwaliteit.
Op het menu
Volgens Martine zijn de tijden van shared dining, buffet en finger food voorbij. Dat betwijfel ik, immers: je deelt het eten met degene aan je tafel, niet met de andere gasten, toch? Zolang je uit hetzelfde huishouden komt, vervalt die anderhalve meter überhaupt. Maar ja, hoe bewijs je dat? En meer nog: hoe moeten restaurants dat achterhalen? Over een ander ding vrees ik wel dat Martine gelijk hebt: vaarwel koekje bij de koffie.
Verschillende vormen
Dit zou één van de anderhalvemeterrestaurants kunnen zijn, maar er zijn natuurlijk nog veel meer typen mogelijk. Tussen (plexi)glazen schotjes eten bijvoorbeeld of in aparte hokjes zoals je bij karaoke hebt. Private dining zou een vlucht kunnen nemen en voorheen ‘normale’ cafés worden plots speakeasy barren waar je alleen nog op afspraak kan komen.
Vierkantemeterfeestjes
En tja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus zouden na de illegale raves de illegale pop-up-restaurants wel eens een ding kunnen worden. Rumoer, drukte, gezelligheid: een plek waar niet alleen fysieke honger, maar ook huidhonger en honger naar dat wat ooit was, worden gestild.
Of gaan we toch voor de iets bravere variant: de vierkantemeterfeestjes die nu al bezig zijn. Waarbij je een vierkante meter ‘krijgt’ waar je je op mag begeven. Wil je je verplaatsen om even met iemand anders te kletsen? Dan verplaats je je als een levend schaakspel van B2 naar A7. We gaan het zien.
Lees ook:
