Waar blijft iedereen? Horeca Amsterdam, wat ben je stil
We zijn een week verder. Een week sinds maandag 1 juni, de dag dat de horeca weer open ging. De dag dat terrassen bestormd werden en elke zaak vol gereserveerd was. Maar hoe was het op 2 juni? In mijn lievelingsrestaurant was het akelig stil.
Cafe Restaurant Amsterdam
Mijn horeca hart ging als klein meisje al sneller kloppen wanneer ik Cafe Restaurant Amsterdam (Cradam) binnenwandelde. Sterker: met de basisschool naar Cradam voor ons kerstontbijt was het hoogtepunt van mijn schooljaar. De 10 meter hoge kerstboom in de hoek, het team dat bekwaam over de vloer dartelde en vooral de massa. Hoog, groot, druk, veel. Het achtergrondgeluid van pratende, lachende en flirtende mensen was oorverdovend. Ik vond en vind het waanzinnig.
Jarenlang bleef Cradam als een rode draad door mijn leven lopen. Het is voor mij een plek van fijne herinneringen, mooie ontmoetingen, emotionele gesprekken en vele schaterlachen. Altijd gepaard met kannen wijn, te veel limoncello en de dame blanche als dessert.
Kies maar een plekje uit
Om de normaal zo levendige zaak op 2 juni zo leeg te zien deed pijn. Het was stil in Cradam. Na de gezondheidscheck – die aanvoelt als een toneelstukje – werden we naar onze tafel gebracht. We mochten er een uitkiezen, want tja; op drie tafels na, was elke tafel in het restaurant vrij. En dat is geen overdrijving. Ik moet hierbij vertellen dat het mooi weer was. Veel van de reserveringen zaten buiten en bovendien hadden we de late shift om 20:30, maar alsnog: Cradam was leeg.
Bij Cradam staat er nooit muziek op, wat prima is. Het geroezemoes en gelach van de tafels om je heen dienen als muzieknoten waar je je avond prima mee doorkomt. Maar de stilte was nu pijnlijk hoorbaar. Wij gingen bijna fluisteren, omdat we het gevoel hadden dat iedereen (lees: de acht anderen) ons konden horen.
Voordeel voor de kleine zaken
Voor ons etentje bij Cradam hadden we bij Piet de Gruyter op het terras gezeten. Een veel kleinere zaak dan Cradam. Hier was het, ook al zaten er maar 20 mensen op het terras; wel meteen heel gezellig. Ook kwam ik bij Klaproos restaurant in Amsterdam-Noord. Qua grootte zit dit tussen Piet de Gruyter en Cradam in. Hier was het met 30 man gezellig, maar ik was blij dat er geen 20 personen zaten, want dan had het toch wel leeg aangevoeld.
Waar eigenaren van de kleinere zaken in eerste instantie zo om vreesde: “hoe gaan wij open met 1,5 meter afstand?”, lijken nu een leukere werkdag te hebben dan de grote café’s en restaurants. Niet alleen Cradam, maar ook het grote Frankendael is leeg als je hier op zondagochtend een kopje koffie gaat drinken. Terwijl als je diezelfde zondag voor een bakje koffie naar Café ‘T Hooischip gaat, waar in totaal 4 tafeltjes staan maar wél allemaal bezet, dan voelt het als vanouds: een koffie en appeltaart in een gezellige, volle kroeg.
1 juli
Ik hoop ontzettend dat we vanaf 1 juli weer meer mensen mogen verwelkomen in de horeca. En mensen alsjeblieft, ga dan. Help ze er weer bovenop. Maar zorg vooral dat naast een financiële opsteker, de koks, eigenaren en barmedewerkers, runners en hosts weer een leuke werkdag hebben. Met een volle zaak die na maandenlange ellende in de horeca eindelijk weer een beetje als vanouds voelt en allesbehalve stil is.
Lees ook:
