Delivery review: de bezorgmaaltijd van het beroemde Italiaanse restaurant Toscanini
In deze krankzinnige corona-tijd zijn restaurants gesloten, dus gaan we lekker thuis uit eten. Gelukkig komen er veel nieuwe én bijzondere bezorg- en afhaalrestaurants bij. En die gaan we voor je testen. Zo blijven we lekker eten én helpen we de horeca. Vandaag: Caffè Toscanini in Amsterdam.
Gelukkig is er Magnani
Al jaren mijn favoriete Italiaanse restaurant Toscanini is dicht. Toscanini, waar ogenschijnlijk simpele Napolitaanse gerechten worden gekookt die briljant zijn van smaak. Ze passen bij het interieur dat ook bescheiden lijkt, maar zo rijk is van sfeer. Dit komt vooral omdat het altijd afgeladen vol zit met levensgenieters. Gelukkig is hun aangrenzende delicatessenwinkeltje Magnani wel open. Alleen voor afhaal, dus ik loop langs het zomerse Amsterdam waar kleine groepjes mensen wijn drinken in de zon en iedereen elkaar plotseling groet. De stad is veranderd in een vakantiepark.
Gesloten?
De klok slaat 7 uur. ‘Helaas,’ zegt de vrouw die voor de winkel zit. ‘We sluiten om 7 uur. Maar misschien is ze er nog.’ Ze wijst naar een deel van de gevel dat is afgedekt met een dikke plastic lap. ‘Wat wil je hebben?’ mimet het meisje. ‘Het kan nog wel.’ Italiaanse gastvrijheid. Achter me vormt zich meteen een rij van stelletjes. Het is duidelijk: voorlopig kan Toscanini niet dicht. Het meisje reikt me de tas aan door het gat onder de toonbank. Het voelt als een illegale handeling. De tas zit vol met spannende bakjes. Wat bij wat hoort is onduidelijk. Als een onderzoeker ruik ik eraan en zet alles in de juiste volgorde. Volgorde is belangrijk in deze verwarrende tijden.
Hoe smaakt het?
Ik begin met een bescheiden, maar smakelijke vitello tonnato en een rodekool salade met de verrassende stukjes grapefruit die een stuk forser is geproportioneerd dan het kalfsvlees met tonijnmayonaise. Maar er ontbreekt iets aan de salade. Afgezien van de grapefruit is hij niet verrassend, maar voelt vooral heel gezond. (Pas later ontdek ik dat de pistachenoten, die ik vrolijk over het nagerecht had gestrooid, bij de salade hoorden.)
Het hoofdgerecht, de ravioli, moet even in de magnetron. Dat kan ik. En deze smaakt erg goed. De vulling van spinazie en ricotta is erg rijk en de ravioli smaakt prima ‘al dente’. Ook de twee nagerechten zijn lekker.
De crostatina di mandorle, oftewel het amandeltaartje, is verrukkelijk en de beroemde panna cotta met de karamelsaus smaakt super romig. De pistachenoten geven het gerechtje een vernieuwende touch.
Mag Toscanini vaker bij ons aanschuiven?
Naturalmente! Zolang het restaurant nog gesloten is, gaan we zeker vaker naar Magnani, om zo toch nog een beetje van de kwaliteit van Toscanini te kunnen genieten. De nagerechten zijn rond €4, de pasta rond €12 en de voorgerechten €4,50/€7,50 euro. Dat zijn toch prijzen waarbij je je vingers aflikt? Voor het menu, kijk op magnani.nl
Lees ook:
