Proefslapen: Celia Amsterdam / Kimpton De Witt
Hotelrestaurants, ooit het ondergeschoven kind van de horeca, zijn plotseling de enige plekken waar we nog uit eten kunnen gaan. En nog volkomen veilig ook! Het enige nadeel is een voordeel: je moet blijven slapen. Komende weken gaan we dan ook proefslapen in hotels. Op zoek naar het leukste restauranthotel, maar ook om de horeca een steun in de rug te geven. Vandaag: Restaurant Celia en Kimpton De Witt in Amsterdam.
Hier wil ik blijven
Geen Happy Hour, wel Social Hour
Het witte bed met de grote kussens lonkt, maar het is bijna vijf uur en dan begint het wijnuur, dus ik ga snel naar beneden. ‘Social Hour’, staat op het bordje op de bar, naast de open flessen wijn, maar ik zit eenzaam aan een tafel. Dan worden de lichten gedimd en zwaait de deur van de bar open. ‘Ik kom even bij je zitten,’ zegt een bevriende fotograaf en ook de manager van het hotel schuift aan om te proosten.
Opeens klinkt er muziek en stroomt de bar vol met andere gasten. ‘Hebben jullie special voor mij figuranten ingehuurd?’ vraag ik aan de hotelmanager. ‘We hebben kosten noch moeite gespaard,’ lacht hij. De barjongen schenkt mijn half lege glas bij. ‘Ik hoef het niet te vragen,’ lacht hij.
Verrukkelijke Californische gerechten
Het grote restaurant staat vol met gele banken, barkrukken en tafellampjes die allemaal stralen als de Californische zon. De tafel wordt volgezet met borden: calamaris met padron-peppers, bloemkool met yuzu en feta, broccoli met pinda’s en chili. De groentegerechten zijn fantastisch in hun smaakvolle eenvoud. Ook de steak met venkel-kimch, cavatelli (pasta) met krab, garnaal en mossel smaken erg goed, net als de Californische chardonnay. Om 20:00 uur moeten de glazen geleegd worden en bestellen we een alcoholvrij biertje.
Donzige kussens
De bar is gesloten, maar ik herinner me de fles wijn op de kamer. Naar boven. Buiten is het mistig, of zit dit in mijn hoofd? Door het raam branden feestlampjes in de bomen. ’t Einde van de Wereld, staat op het gebouw aan de overkant. Ik laat me vallen in de donzige kussens en schrik uren later wakker van de wekker. Het water uit de zwarte regendouche verwarmt mijn lichaam en ik snuif de geur van de douchegel op. Poivre Noir. Daarna wikkel ik me in een reusachtige handdoek en zet koffie in een Delfts-blauw kopje. Het is geen kunst om je thuis te voelen in deze kamer. Dit hotel is een perfect geregisseerd toneelstuk en de liefde is voelbaar in elk detail.
Met hollandaise-saus
Doen?
Celia, Nieuwendijk 60, Amsterdam
Lees ook: