De horror van de azijnhuiswijn

Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Sunday Roast deelt ze haar verwonderingen. Dit keer: de horror van azijnhuiswijn.

Een eerste slok kan twee kanten op. De kant waarbij je nog net geen zucht slaakt van puur plezier omdat de wijn zo godvergeten goed smaakt en je in een innige omhelzing wilt eindigen met de persoon die het je serveert, je één bewogen en een goede foto van het etiket maakt en jezelf plechtig beloofd dat je forever and ever deze wijn drinkt. Of de kant dat je een slok heel hard terug in het glas wilt spugen, want wat goor. Ik ben een persoon van uitersten, ja.

De teleurstelling

Mijn avond valt of staat met wijn. Dit klinkt overdreven, maar dat is het niet. Sinds ik niet meer elk weekend op de bar eindig, bestaat mijn sociale leven uit etentjes. Zo’n etentje moet je dus niet verwarren met een voorafje om daarna flink voor gaas te gaan, nee, dit etentje ís de avond, de klapper, het hangt of staat met druif en persing. Als je die begint met zure wijn, dan is dat een teleurstelling op zich. Maar vooral: zo onnodig.

Pas op: ik schenk bocht

Eigenlijk is het mijn eigen schuld dat ik soms slechte wijn drink, want er zijn signalen – hele duidelijke signalen – die een horecaondernemer met belabberde wijn afgeeft. Men neme het glas, als je zo’n klein kutglaasje krijgt dan is dit de voorbode van rukwijn. Ik noem het gewoon maar even zoals het is. De persoon die gloeiend goede wijn schenkt gaat die goddelijke emulsie heus niet in een aftands glas stoppen. De persoon die wijn in een net te dun en dik glas serveert zegt eigenlijk al: pas op, ik schenk bocht. Niet laten voorproeven, maar meteen tot de rand het glas aftoppen, want dan kun je niet meer terug. Nog zo’n vuig teken.

Een middelvinger in een glas 

Maar wáárom? Waarom zou je van die aftandse zooi serveren als experts boeken en boeken volschrijven met wijnen uit de supermarkt die echt prima te hachelen zijn? Waarom het equivalent van maagzuur schenken als je echt puike slobberwijntjes hebt? Eigenlijk krijg je gewoon een middelvinger in een glas op tafel. En alleen omdat je zo lekker veel casht op een fles of omdat het toch automatisch upselling is, want echt niet dat iemand het in z’n botte hersens haalt om zo’n azijnhuiswijn nog een keer te bestellen dus kom maar door met die wijnkaart.  

Fuck you uit een fles

Ik durf te stellen dat slechte wijn eigenlijk gewoon slecht gastheer-vrouwschap is. Tuurlijk houd jij van een Chenin, ik van een Chardonnay (die waar de kenners in spugen) en Truus van een soepele Sauvignon, maar er is een midden en dat is dus niet die fuck you uit een fles. Laten we elkaar niet beledigen en vanaf nu gewoon goede wijn schenken en drinken. 

Amen.

Lees ook:

• Confession: ik koop mijn huis op basis van thuisbezorgd.nl
• Als je over een bukker blijkt te zijn
• De kaas schaven is een precaire kwestie