Eddie’s eetergernissen: al dat opgedrongen eten deze tijd van het jaar

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: al dat gekregen voedsel deze tijd van het jaar.

Ik schrijf dit terwijl er net een zuurstok vermist is geraakt in mijn holle kies. Eerst lag-ie nog potentieel gezellig op tafel en dacht ik erover het ding in de boom te hangen. Tot ik besloot dat het zou vloeken bij de rest van mijn zorgvuldig uitgezochte decoratie. Rond mijn laptop liggen nog wat kleine splinters zuurstok, als vage herinnering aan wat het had kunnen zijn.

Ik ben geen type dat zelf zuurstokken koopt. Ook ga ik niet vrijwillig naar de bakker voor kerststollen, heb ik in geen tien jaar zelf een chocoladeletter gekocht en lust ik geen nougat. Drie keer raden hoe die enorm zoete zuurstok dus in mijn huis kwam: gekrégen.

Een afwijkend schaaltje

Wáárom geeft iedereen je eten met kerst? Het is alsof alle bonzen, bazen en relaties denken: die lui zijn vast uitgehóngerd na een jaar werken. Weet je wat? We geven ze chocolade, chips en stollen. En wel zo leuk om daar nog iets voor de voorraadkast bij te doen, toch? Jaa, túúrlijk. Doe dan ook maar een pak ingewikkelde pasta en van die luxe ingeblikte tonijn om over een jaar terug te vinden achterin de kast.

Tot slot gooit de samensteller van het geheel bovenop nog wat servies uit de oude collectie en klaar. Waardoor je de rest van je leven met één afwijkend schaaltje met daarop een dansende kerstman zit. Maar weg mag het niet, want: gekrégen en dat is ondankbaar. Ondertussen trek je nog maar een zakje zoutjes open van een variatie waar niemand ooit van heeft gehoord.

Kerst zonder krentenbrood

Ik heb werkelijk waar geen idee wat die mensen zelf met kerst doen, maar binnen onze familie is het gebruikelijk om jezelf een food-coma te eten. Mijn strategie om dit te doorstaan is zo mín mogelijk te eten in aanloop naar al die bunkerfestijnen. Maar ja, dan krijg je ineens een verlate chocoladeletter in de brievenbus met daarop in witte chocolade nog wat versiersels gespoten. En je wederhelft neemt een krentenbrood met spijs mee naar huis, want ‘zo fijn samengewerkt dit jaar, hier!’

En is het eigenlijk wel kerst zonder krentenbrood met zorgvuldig uitgesmeerde spijs?

Soepeltjes door de slokdarm

Weet je wat ze je zouden moeten geven na al dat vreten en bunkeren? Een abonnement op de sportschool. Dáár hebben we nou oprecht iets aan. Mits ze open zijn natuurlijk. Ik heb bazen, bonzen en relaties die iets alcoholisch geven trouwens ook altijd bijzonder hoog zitten. Het is niet moeilijk, gewoon een fles met iets bruisends of wijn uit een goed jaar.

Van die drank die soepeltjes door de slokdarm gaat en waar je in feeststemming van raakt, daar raken we pas gelukkig van. Kan dat mooi gecombineerd worden met al die bergen eten die je tóch al wel voorgeschoteld krijgt. Bazen, bonzen en relaties, lezen jullie mee?

PS: Ook geen idee wat je met zo’n pakket moet, behalve gedwongen opeten? Je lokale voedselbank is dé plaats om het te brengen.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: smaakcombinaties die nérgens op slaan
• Eddie’s eetergernissen: van die mensen die niks lusten
• Eddie’s eetergernissen: het gevecht met de vershoudfolie