Eddie’s Eetergernissen: als iemand wil helpen met koken

Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s Eetergernissen deelt ze haar verwonderingen. Deze week moet ze het éven over als iemand ineens wil helpen bij het koken.

Stel je komt ooit bij mij thuis en treft me kokend in de keuken, dan moet je één ding nooit maar echt nooit doen. Helpen. Als ik op blote voeten met mijn haar in een knot en mijn Airpods in kook, dan ben ik gelukkig. Het meest vreselijke dat op zo’n moment kan gebeuren is dat iemand zich daarmee gaat bemoeien.

Overbodig snijden

Ik wil vloeiend bewegen onder het koken. Heb ik ineens een keukenmes nodig uit de tweede lade van rechts? Dan wil ik die in één smooth-erige beweging pakken. Het verstoort m’n complete mojo als iemand daar op precies die plek iets anders overbodigs staat te snijden, waardoor ik een obstakel heb tussen het keukenmes en de uitvoering van mijn gerecht. Wat zo mogelijk nóg erger is? Dat iemand op die plek met het bewuste keukenmes iets overbodigs staat te snijden en ik moet vrágen om het mes. Dat is m’n absolute hell’s kitchen.

Als wij eters krijgen, dan ligt er ook altijd een zorgvuldig uitgewerkt plan. Koken doen we vaak vooraf, want ik vind níks ongezelliger dan dat ik (of mijn vriend, meestal mijn vriend) de helft van de tijd met z’n neus tussen de pannen staat. Maar dat is het niet alleen, want ik ben altijd een beetje bang dat er zo’n goedzak tussen zit die ineens wil helpen. En hoe leuk ik je ook vind, ik wil geen hulp in de keuken.

Fijngesneden in mijn hoofd is namelijk altijd iets anders dan fijngesneden in een ander hoofd. Daar komt nog bij dat de goedzak in kwestie geen idéé heeft waar alles staat, waardoor je ook een soort wegwijzer wordt. En in de tijd dat ik nadenk over wat de ander kan doen, had ik het alláng zelf effekes kunnen fixen. Om dus nog maar niet te beginnen over mijn mojo, die niet goed reageert op vragen.

Raar furieus

Oké, mijn iemand in de keuken is uiteraard meestal mijn vriend, omdat ik andere mogelijkheden meestal elimineer. Hij weet trouwens dat ik overdreven reageer onder het koken. Zelfs als hij iets kusserigs bedacht heeft. Me platzoenen bijvoorbeeld, terwijl ik de rijst precies moet afgieten. Ik heb niks tegen platzoenen, maar wél als ik op het punt in mijn recept zit waarop dertig dingen tegelijk moeten. Of dat-ie helpt, maar ineens z’n eigen toevoegingen door het recept begint te mengen. Ik kan er raar furieus van worden. Andersom werkt het trouwens wel, als ik hém help dan is er niks aan de hand. Daarom doen we meestal dat hij kookt en ik assisteer, dan mag er zelfs nog gezoend worden tussendoor.

Maar kom je dus ooit bij mij thuis eten? Dan mag je pas bij het afruimen helpen. Tegen die tijd kan het mij en m’n mojo geen ene moer meer schelen wat er gebeurt door de ruime hoeveelheden goede wijn. En hoe heerlijk is het dat je gewoon ergens mag zitten en niks doen?

Lees ook:

• 8 fouten die je maakt bij het koken van rijst
• Nooit meer water overkoken
• 17x als koken niet ging zoals je in gedachten had