Eddie’s eetergernissen: van dat hele natte fruit

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: de ellende van sappig fruit.

Als ik een kiwi heb geschild, dan kun je me eigenlijk meteen wel onder de douche zetten. Ik zit altijd van top tot ellenboog onder het sap. Ik heb dit trouwens niet alleen bij de kiwi, maar ook bij een peer, sinaasappel, de perzik, eventuele watermeloenen en natuurlijk bij nectarines. Kortom: elk stuk fruit dat sappige eigenschappen heeft.

De natte vrucht

Ik vind het sappige heerlijk, echt waar: I love fruit for that. Maar wat een natte, plakzooi is het toch. Het lullige is dat je te sappig fruit eigenlijk als maaltijd moet behandelen, inclusief slab, mes en vork en servet, maar dat je het als tussendoortje gebruikt. Hier wordt het gevaarlijk, want dat betekent dat je het tegelijk met andere dingen doet en daar gaat het vol-le-dig mis.

Zo mis dat de letter ‘J’ en ‘H’ in mijn toetsenbord een beetje blijven hangen doordat ik met mijn kiwivingers zo nodig een zin af wilde tikken. Niets is zo gevaarlijk als het combineren van een alledaagse activiteit met een natte vrucht. Dit klinkt stukken viezer dan ik het bedoel.

Douchen en daarna eten

Je denkt dat de schade zich beperkt tot je toetsenbord, maar ondertussen druipt het nat van al dat fruit stiekem ook nog tussen je laptop en de rand van de tafel, waar je weer met je onderarm doorheen zit te dweilen. Resultaat: een kwart van je lichaam plakt inmiddels aan andere voorwerpen vast door een in eerste instantie onschuldig tussendoortje.

En dan dat gevoel van nat sap dat zo tussen de kuiltjes van je vingers doorloopt, waardoor je handen ook beginnen te verkleven tot één geheel. Jak! Door al het nat is fruit ook glibberig, waardoor je achter stukken kiwi aan duikt en het zo mogelijk nog plakkeriger werd dan het al was.

Tussenstand tussen jou en de kiwi: 0-10 voor team nat fruit.

De tactiek van de fruitsalade

Het stomme is dat ik bij de gedachte aan van dat langs mijn vingers stromende sap uit een betreffend stuk fruit ook een beetje jeuk krijg. Alsof de plak vooraf al zijn werk doet. Het weerhoudt me zelfs van het eten van nat fruit, terwijl ik het lekker vind. Ik heb een poosje de tactiek van de fruitsalade toegepast.

Eerst een uur al het natte schillen, in een grote schaal gooien, douchen en daarna pas eten. Alleen werd dat wel een drempeltje bij het nemen van een tussendoortje. En dan heb ik het nog niet eens over een kiwi uitlepelen gehad, de pure horror waarbij de natte stukken je om de oren vliegen.

Zelfs een banaan

Ik weet dat we voorgeschilde stukjes appel uit de supermarkt verafschuwen, maar ik zou een uitzondering voor kiwi’s en peren toch waarderen. Inmiddels blijft het idee van plak zelfs zo aan me plakken, dat ik zou zweren dat zelfs mijn banaan een beetje plakkerig deed van de week.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: de steekproef in de supermarkt
• We moeten het hebben over mensen die op ijsjes kauwen
• Gerechten die (sterren)chefs nooit op de kaart zetten