Eddie’s eetergernissen: van die voedselpuristen die moeilijk doen over een bouillonblokje
Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: van die voedselpuristen die moeilijk doen over een bouillonblokje.
Met grote scheppen lepelde het familielid de tomatensoep naar binnen. Prei zelf gesneden, balletjes zelf gekruid en gedraaid, uren pruttelen en een beetje hulp in de basis uit de supermarkt. Het was werkelijk waar de lekkerste tomatensoep die ze in lange-lange-lange tijd proefde, hoe ik dat maakte? Nou, prei zelf gesneden, balletjes zelf gedraaid en toen haperde ik toch een beetje.
Had ik de boel niet bedot met mijn basis? Had ik uren tomaten moeten laten inkoken, zeven en pureren? Was mijn soep minder lekker, omdat ik gesjoemeld had? Ik bekende snel het beetje hulp in de basis en aan de ‘ooh’ te horen zou ik zweren dat het familielid in kwestie het net ietsje minder lekker vond. Shit.
Mijn bloedeigen oma
Van de week zag ik bij het doelloos scrollen op Instagram een kok die de oorlog verklaarde aan het bouillonblokje. Het kwam er eigenlijk op neer dat het een stukje verloedering in het koken was. Had je met zo’n smaakmaker eigenlijk wel zelf gekookt? Opmerkelijk, want er zijn maar twee personen in mijn 35-jarige leven die ik zélf op eigen kracht een heuse bouillon zag trekken van beenderen of wat-er-ook-maar-te-trekken-viel. 1) De kok van het restaurant waar ik flink wat jaren werkte en 2) een overijverige vriend die vindt dat-ie eigenlijk kok had moeten zijn.
Zelfs mijn bloedeigen oma gooit gewoon een bouillonblokje in de erwtensoep.
Borrelende beenderen
In alle eerlijkheid mensen: daar heb je toch ook helemaal geen tijd voor? Natuurlijk flansen we zelf een behoorlijke pastasaus in elkaar van tomatenblokjes uit blik. Net als dat we ons buigen over de ingrediënten van een goddelijke curry. Maar zelf bouillon maken? Wat een toestand. Ik zie mezelf al uren aan dat fornuis staan boven pruttelende botten en schalen en daarna zeven tot ik een óns weeg en een chefwaardige bouillon heb.
Die ik dan gebruik als basis, want het is wat het is.
Geheim recept
Aan alle voedselpuristen: laat ons lekker op een doordeweekse dag die blokjes in de pan mieteren. Zo weet jij tenminste zeker dat we nooit jouw recept gaan toppen en staan wij alleen maar op die borrelende beenderen te foeteren rond kerst. Al heb ik daar een tactiek voor: gewoon zeggen dat het geheim recept is. Net zoals mijn oma doet over haar erwtensoep. Niemand die durft te beweren dat daar een blokje van Maggi de truc doet.
Lees ook:
- Eddie’s eetergernissen: smaakcombinaties die nérgens op slaan
- Eddie’s eetergernissen: van die mensen die niks lusten
- Eddie’s eetergernissen: het gevecht met de vershoudfolie
