Eddie’s eetergernissen: wat als de bediening gewoon ruk is?

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Deze week moeten we het hebben over de bediening.  

Ik neem officieel alles terug. Zie het maar als mijn rectificatie. Ik weet dat ik hier een betoog hield over dat we niet zo moesten zeiken over de bediening in een restaurant. Want: het tekort, de crisis en de klappen die ze kregen. Maar het is werkelijk waar hemeltergend. Soms moet ik letterlijk mijn voeten om de stoelpoten haken om niet op te staan en mee te gaan helpen in een restaurant.

Geknikkerd met de ober

Bij een strandtent grapte ik in het begin nog een keer dat je met het dubbele aantal halve goeierds in ieder geval nog een team had, maar zelfs die stelling begint te kraken. Ik was namelijk bij een restaurant waar ze het tegendeel bewezen. De vijftien minuten wachten op het opnemen van de bestelling en nog eens tien minuten op de drank gaf al een beetje een valse start.

Toch bedek ik dat altijd met de deken der liefde uit mijn eigen horecaverleden. Maar het was vooral de manier van praten en doen, alsof ik vroeger nog geknikkerd had met de ober. Wat op zich ook nog prima is, ik knikkerde vroeger inderdaad, als de rest van de avond niet zo tenenkrommend was.

De ober terugsturen

Het lulligste van dit debacle is dat het eten moeilijk lekker smaakte. Ik wilde zelfs nóg meer van dat brood dat eigenlijk voorgerecht was, als nagerecht. De kok riep nog joviaal uit de keuken of alles naar wens was, maar wat zeg je dan? Dat zijn eten goddelijk is, maar de snotneus die het brengt de boel een beetje een nasmaak geeft?

Ik heb weinig moeite met eten terugsturen dat niet naar wens is, maar ik kan toch moeilijk de ober terugsturen naar de keuken? Al had ik het trouwens meteen gedaan als ik ook maar even dacht dat het tot de opties behoorde.

Van een 8,5 naar een 6-

Maar wat nu? Moeten we met lagere verwachtingen naar de horeca tot de boel bijgekomen is van de klap? Gaat dat gebeuren? Of is de achteneenhalf van die toptent vanaf nu gewoon een zesje? Mijn horecahart huilt ondertussen, want ik wilde het die avond zo graag allemaal perfect vinden. Al was het alleen maar voor die glimlachende chef en zijn opgestoken duimpje.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: afknappers in de horeca (waar ik nu bijna zin in krijg)
• Eddie’s eetergernissen: de steekproef in de supermarkt
• Dit zijn de 7 vieze zondes waaraan héél veel mensen zich schuldig maken