Eddie’s eetergernissen: wat ‘we’ eens zullen koken met kerst?

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: de hamvraag met kerst.

Het is al gekmakend dat je elke dag moet bedenken wat je gaat eten (daar deed ik hier mijn relaas over), maar één maaltijd ontstijgt werkelijk waar álles. Wat zeg ik, één? Met een beetje pech zijn het er drie.

Mensen, we moeten het hebben over het kerstdiner. Wat je eet met kerst is zo’n beetje de identiteit van je familie. Het is een waar imago, een beeld dat je maar moeilijk van je afschudt. Had je niet gedacht?

Wat zullen ‘we’ eens koken?

Let maar eens op. Je hebt de familie die in gemakkelijke kleding rond het haardvuur kruipt en met brood aan de prikker even in de kaasfondue doopt. Je hebt de vriendenkring die van onder tot boven gedoopt in glitters het vakantiehuis uitwoont met een gourmetstel (hear hear). Je hebt het gesteven tafellaken waar elk half uur een mousse, schuim of bouillon op verschijnt. Je hebt de moeder die na 364 dagen gezeur wel klaar is met het gezeik en richting restaurant rent.

Zie je? Wat je eet met kerst zegt meer over je dan je denkt.

 En maar bedruipen dat ding

Met een beetje pech heb je een fanatiekeling binnen de familie die hier in oktober al over begint te mijmeren. “Oh jongens, leuk. Wat zullen we eens koken?” Het lullige is dat als de kerst bij jou is ‘we’ helemaal niets koken, maar jij in de keuken staat te buffelen boven waarschijnlijk een onmogelijk braadstuk. Waar een temperatuurmeter in gestoken moet worden van de slager, omdat anders onmogelijk te bepalen is of het klaar is. En maar bedruipen dat ding. Heus leuk dat meegebrachte voorgerecht en toetje, maar dat vinden ‘we’ natuurlijk niet in verhouding. Nee.

Pizza’s op de Tweede

Dan heb je nog de kwestie van welke dag je krijgt toebedeeld in het kerstgeweld. Allereerst is er altijd één sujet in je inner circle die meteen beslag legt op Eerste Kerstdag. Het lullige daarvan is dat de Tweede Kerstdag het altijd verliest van de Eerste. Want óf je hebt al zoiets gegeten óf je zit zo afgeladen vol dat het net wat minder smaakt. Je hebt inmiddels kerstavond zitten bunkeren, een uitgebreid ontbijt gehad, met een beetje pech ook lunch en een hele avondmaaltijd.

Ik kén zelfs mensen die op de Tweede altijd pizza’s bestellen, omdat ze niks ingewikkelds meer aan kunnen zien. En jij maar vanaf oktober bedenken wat ‘we’ gaan koken.

Gebakken peren

Ineens denk ik terug aan die ene kerst dat mijn moeder zei: fuck it, ik kook gewoon Italiaans. Nu zie ik pas hoe doordacht en slim dat was. Met een beetje moeite is het eten redelijk licht verteerbaar (vitello!) en er is echt geen ziel in Nederland die met kerst Italiaans kookt. Prego prego, maar nu niet plotseling allemaal die Italiaan uit gaan hangen in de keuken hè? Want dan zitten we volgend jaar (letterlijk) weer met de gebakken peren over wat we nóu weer eens moeten.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: van die mensen die niks lusten
• Waarom sommige mensen geen gebruik zouden mogen maken van een zelfscankassa
• Het goorste eettafereel in een restaurant óóit