Een ode aan foie gras
Normaal schrijf ik mijn odes aan ondergewaardeerde, goedkope producten, maar nu de Kerst eraan komt merk ik dat ik veel meer zin heb in een lekkere dikke plak foie gras.
I know, niet de meest verantwoorde keuze, dwangvoeding enzo, maar het kan me eigenlijk niet zo veel schelen. Foie is gewoon fucking lekker. De kerst is wat mij betreft niet compleet zonder knapperig vers stokbrood met een plak ganzenlever en een beetje grof zeezout. De perfecte borrelhap, toch?
Een plofkip of kiloknallerkoe heeft overigens ook een veel slechter leven dan een gans, als je een beetje op kwaliteit let. Die gans krijgt namelijk pas na een dag of 80 dwangvoeding, voor die tijd is er geen vuiltje aan de lucht. Normaal gesproken eet ik nauwelijks vlees en als ik het eet, haal ik het bij een goede slager. Dus een paar keer per jaar mag ik van mezelf een lekker dikke plak foie.
Gebakken lever
Die plak heb ik het liefst op dat knapperige stokbrood, zoals hierboven besproken. Maar tegen lever die in een dikke laag roomboter is gebakken in de pan zeg ik ook geen nee. Vet op vet, altijd goed toch? Mijn ultieme foie-hoogtepunt was toen ik bij Paul Bocuse at in Lyon en als gang één van vijf twee enorme plakken gebakken foie kreeg. Aan het einde van de maaltijd voelde ik me een beetje alsof ik zelf dwangvoeding had gehad, maar lekker was het zeker.
