Onze man in de provincie ging uit eten in Harderwijk (en ligt sindsdien in een foodcoma)
Hij at meerdere malen per week buiten de deur, was altijd op zoek naar de lekkerste haring, leukste wijn, sappigste hamburger of beste vleesthermometer. Maar een half jaar geleden verruilde journalist Marcel Langedijk Amsterdam voor De Provincie. Is het daar een beetje vol te houden voor een liefhebber van het betere eten en drinken? Deze week zag hij dat Harderwijk meer heeft dan een Dolfinarium.
Wie niet beter weet kan zomaar denken dat Harderwijk op niet veel meer kan bogen dan haar Dolfinarium. En dan zou je als stad dus een loeder van een probleem hebben nu dat Dolfinarium zo langzamerhand is verworden tot de Zwarte Piet onder de dierenattracties. Het lijkt mij zelfs een kwestie van tijd voor grote hedendaagse denkers als Kim Kardashian en Waka Flocka zich via Twitter zullen gaan bemoeien met Dolfinarium Gate, wat de definitieve ondergang van deze dierenattractie zal inluiden. Hetgeen overigens niet erg is, want hoewel ik niks met dolfijnen heb, vind ik dat elk dier zijn leven in vrijheid mag beleven in plaats van tussen schreeuwende kinderen. Maar het is wel ruk voor Harderwijk, want daar is verder niks.
Houtskool en gebakken vlees
Of toch wel? Nou en of! Vanwege logistieke redenen had ik in de Gelderse stad afgesproken met een drietal vrienden en wat bleek: Harderwijk is hartstikke leuk, zelfs op maandagavond als de regen het pittoreske stadshart geselt. Niemand op straat, maar dat is logisch, want het is etenstijd en zelfs het mooiste stadshart kan de pot op als je maag leeg is. Via een lokaal contactpersoon wist ik evengoed precies waar mijn honger gestild kon worden. En dus googlemapste ik mezelf naar de Hondegatstraat (geen grap), de plek waar sinds twee jaar restaurant Dikke Dirck zit, gerund door twintigers Luc Dielissen en Maesa Advokaat. Ik huiverde nog even bij het motto van de zaak, want dat is ‘gezellig eten en drinken’ en zulks riekt naar high tea, potpourri, geurkaarsen en houten HOME-letters in de vensterbank, maar godzijdank ruikt het bij Dirck vooral naar houtskool en gebakken vlees. De muziek staat flink aan en het interieur is een vrolijkhysterische mix van kussentjes, schilderijen, houten banken, stoelen, hangplanten, wereldbollen en een Chesterfieldachtige bank. Zeg maar Dille & Kamille slash Sissy Boy slash Kringloopwinkel en een vleugje Yvon Jaspers.
Plankje Hartaanval
Je kunt er ook vis of vegetarisch krijgen, bij Dirck, maar je voelt aan alles dat het hier vooral om gegrild vlees gaat en dus bestellen we precies dat: tweemaal Dirck’s Dijenkletser, een plank met genoeg vlees om een klein Drents dorp een dag van te laten eten. Of vier hongerige mannen van een zekere leeftijd. We krijgen buffalo wings, buikspek, ossenworst, twee soorten ham en er liggen voor de vorm nog wat tafelzuren en een crostini met geitenkaas bij – allemaal dik in orde. Al heb ik wel direct spijt dat ik als hoofd voor spareribs heb gekozen. Want veel. Maar het vlees valt van het bot, het zijn de beste ribs die ik in tijden at en dan leef ik de rest van de week wel op gierst. Omdat we er nu toch zijn en het even aardige als mondige personeel ons overtuigt, durven we ook nog de Smulplank aan, door ons later die avond omgedoopt tot Plankje Hartaanval. Zeer smaakvol, maar we snappen wel hoe die Dirck zo dik is geworden. Let wel: je kunt er meer dan goed eten, daar in de Hardewijkse Hondegatstraat, maar onthoud vast dat je er met een enkel hoofd- en bijgerecht ook prima uit de voeten kunt.
Inclusief whiskybar
Bij het betalen – iets meer dan vijftig euro de man inclusief vijf flessen bubbelwater, wat speciaalbieren en een paar glazen wijn – horen we dat ze hier het beste vlees uit de regio gebruiken, alle sausjes en lakken zelf maken en dat we de volgende keer ook echt de tomahawk (€ 6,70 per 100 gram) moeten proberen. Want het pronkstuk. Nog meer goed nieuws, zeker voor Randstedelingen die Harderwijk te ver vinden: vanaf volgende maand gaat wegens groot succes een tweede, grotere vestiging open in Amersfoort. Inclusief whiskybar. En in Amersfoort is geen dolfijn te vinden, dus zelfs de Kardashiannetjes kunnen onbevreesd langskomen.
Lees ook:
