Waarom de worstenbroodjes weer terug moeten in het assortiment van de Lidl (en snel ook)
Eten met de geur en smaak van vroeger, onbetaalbaar. Jammer dat mijn heimwee-eten door supermarkt Lidl keihard gesaneerd is. Lieve Lidl: luister naar mijn oproep en breng de worstenbroodjes terug!
Marcel Proust proefde de kruimels van zijn Madeleine, dat hij had gedoopt in de lindebloesemthee. En die smaak en geur brachten vergeten herinneringen aan zijn jeugd terug. Dat is kort samengevat de premisse van zijn boek À la recherche du temps perdu, vertaald als ‘Op zoek naar de verloren tijd’. De cakejes zijn daardoor legendarisch geworden, en ik vind dat worstenbroodjes dezelfde status verdienen.
Allergoedkoopste broodjes
Ik heb het niet over zomaar worstenbroodjes, maar de allergoedkoopste broodjes van de Lidl. Jarenlang lagen ze daar braaf in een kartonnen doos te wachten (jarenlang houdbaar, namelijk) op mensen zoals ik, die behoefte hadden aan warme troost en herinneringen aan schoolreisjes, kinderfeestjes en lange luie pyjama-zondagen. En wat denk je? Lidl heeft de broodjes uit het assortiment gehaald.
Kunst met brooddeeg
Worstenbroodjes staan sinds 2016 op de lijst met cultureel immaterieel erfgoed. Dat betekent dat die 25 miljoen worstenbroodjes die per jaar over de toonbank gaan, bijdragen aan de culturele rijkdom van Nederland. Zo’n worstenbroodje is dus in feite kunst, in een smakelijk jasje. Meestal gaat het hier om glanzende broodjes van de bakker, met een zachte brodige buitenkant en een hartig worstje aan de binnenkant.
Flintertje slachtafval
De worstjes die ik mis, zijn een stuk minder culinair dan deze kunstwerkjes. Het waren keiharde broodjes, zeker als je ze iets te lang in de oven laat liggen. Ze waren aan allebei de kanten dicht. En de worstjes erin waren waarschijnlijk grotendeels vegetarisch, gemaakt van sojatoestanden, veel paneermeel en kruiden, met een flintertje slachtafval her en der. Maakte niks uit, want twee of drie van die broodjes met een beker melk waren toen ik klein was het ultieme troosteten. Ketting van je skelter gelopen? Barbie kaalgeknipt? Cavia gekotst? Mijn moeder verwarmde de oven al voor, zodat we lekker een paar van die worstenbroodjes konden opknabbelen.
Schatzoeken of elastieken
Liefhebbers van de echte Brabantse worstenbroodjes trekken waarschijnlijk hun wenkbrauwen uit van de stress als ze deze industriële en über-goedkope worstenbroodjes zien, maar voor mij zijn ze een rechtstreekse route naar knusse jeugdherinneringen – niet langs start, geen tweehonderd gulden. En ik ben vast niet de enige, want in het Noord-Hollandse dorp waar ik vandaan kom, stonden ze ook bij vriendjes en buurkinderen vaak op tafel. Kinderfeestje? Even zo’n bord van die broodjes de feestende meute in, en het schatzoeken of elastieken kon beginnen. Schoolreisje? De juffen en meesters maakten zich niet druk om glutenvrij of veganistisch en stouwden de oven van de kampeerboerderij tot de nok toe vol met cheap ass worstenbroodjes. En jaren later op kamers waren die broodjes de redding als je een brakke zondag wilde overleven en geen geld had om pizza te laten bezorgen.
In ere gehouden
Langzaam verdwenen de worstenbroodjes uit de supermarkt. Albert Heijn was de eerste die de handdoek, nou ja, het broodje, in de ring gooide. Daarna volgden Dekamarkt, Deen en Vomar. Ja, ik was bereid om ver te reizen voor mijn broodjes, en ik was dolgelukkig dat Lidl ze nog in ere hield.
Totdat, een paar jaar geleden de dozen tussen de saucijzenbroodjes en de goedkope crackers angstvallig leeg bleven. Geen leveringsprobleem, zoals ik in eerste instantie dacht, maar einde worstenbroodje. Gesaneerd, wegbezuinigd, uit het assortiment gehaald.
Luister naar mijn oproep
Daarom mijn emotionele oproep: Lidl, breng de worstenbroodjes terug. Gun mij en honderden, misschien wel duizenden generatiegenoten, onze jeugdherinneringen, onze persoonlijke temps perdu-ervaringen, onze eigen blast from the past. Leg de worstenbroodjes weer in de winkel, en maak ons zo blij als kinderen met nieuwe rolschaatsen.
