Culinair erfgoed: de pizza

Pizza maken is een kunst. En sinds kort is deze kunst eindelijk erkend door Unesco.

Met open mond stond ik vroeger te kijken naar hoe de pizzabakker zijn deeg vakkundig in de lucht wist te houden, net zo lang tot er een flinterdunne, ronde pizzabodem ontstond. Een ware kunst. We kunnen je vertellen dat dit tegenwoordig nog steeds zo’n indrukwekkende show is en dat vond de Unesco-board ook. Sinds kort behoort de Napolitaanse pizza namelijk tot het immaterieel werelderfgoed van de Verenigde Naties.

Unesco stelt dat de bereiding van pizza verschillende onderdelen omvat, waaronder het in de lucht gooien van het deeg. Ook moet de pizza worden gebakken in een steenoven met hout, die een temperatuur heeft van 485 graden Celsius. Het bakken mag tot slot niet langer duren dan anderhalve minuut.

Pizzatrots

In Napoli heerst nog meer pizzatrots, want de pizza Margherita werd voor het eerst in deze stad gemaakt. Hij is genoemd naar de Italiaanse koningin Margherita, die Napoli bezocht en deze pizza kreeg voorgeschoteld. De drie ingrediënten tomatensaus, mozzarella en basilicum staan symbool voor de kleuren van de Italiaanse vlag (rood, wit en groen).