De oorsprong van chips

De Amerikaanse kok George Crum, chef in Moon’s Lake House in Saratoga Springs, maakte in 1853 per toeval chips toen een ontevreden klant, miljonair Cornelius Vanderbilt, zijn gebakken aardappelschijfjes terugstuurde omdat hij ze te dik, te klef en niet zout genoeg vond.

‘Prima,’ dacht Crum, sneed de aardappelen flinterdun en frituurde ze zó door dat ze onmogelijk met een vork te eten waren. Wat bedoelt was als een belediging, mondde uit in een doorslaand succes. Vanderbilt vond het heerlijk, de eigenaresse van het restaurant, Harriet Moon, maakte het hun signature dish en een paar jaar later opende Crum zijn eigen restaurant waar miljonairs als Vanderbilt uren in de rij stonden voor ‘Saratoga chips’, een ‘luxe delicatesse’.

Nonsens

Leuk verhaal, wijdverspreid ook, maar absoluut niet waar, stelt voedselhistoricus April White in haar boek History is Served.

Vanderbilt was geen lastige klant, sterker nog: hij was die zomer helemaal geen klant want hij was met zijn familie op reis in Europa. Bovendien: Moon’s Lake House bestond in 1853 nog helemaal niet want de familie Moon kocht het pand pas in 1854. En dat terwijl de ‘Potato Chip/Snack Food Association’ een heus bord met ‘historische info’ bij het restaurant plaatste ter ere van Crum’s uitvinding.

Maar daar stopt het niet: krokant gefrituurde aardappelen waren in de zomer van 1853 helemaal niet nieuw in Saratoga. In een artikel in de New York Herald werd in juli 1849 namelijk al geschreven over ‘Eliza, the cook,’ wiens ‘potato frying reputation is one of the prominent matters of remark at Saratoga.’ 

Oorsprong

Sterker nog, uit een onderzoek van historicus Dave Mitchell blijkt dat het nog maar de vraag is of chips überhaupt in Saratoga zijn ontstaan. ‘De werkelijke origine van chips zullen we waarschijnlijk nooit weten,’ concludeert Mitchell.

Jammer, maar hey: we eten het er niet minder om.