Ode aan het puddingbroodje

Het puddingbroodje: door sommigen gehaat, door anderen geliefd. Wij horen bij die tweede groep. Sterker nog: van alle croissants, taarten en broodjes die de bakker heeft, kiezen we heel vaak zonder te twijfelen voor dit broodje. 

Waarom? Omdat we banketbakkersroom het allerlekkerste van de wereld vinden. We zouden er het liefst een bak van naar binnen slurpen als ontbijt, en een als toetje, of erin badderen. Het puddingbroodje is een van de weinige baksels waarin onze lievelingsroom de hoofdrol speelt. En wát voor hoofdrol. Ik bedoel: je hebt een puddingkruimelvlaai en een chocoladecroissant met bakkersroom, en die zijn allebei prima. Maar de room komt in geen enkele creatie zo goed tot z’n recht als in het puddingbroodje. 

De vereisten

We hebben er misschien al wel honderden geproefd. Dus pikken we een perfect puddingbroodje er zo uit. Het broodje zelf, een wit en langwerpig puntje, is zacht, übervers en een beetje klef. Als je erin hapt, mag hij hoe dan ook niet kruimelen. Dat betekent dat ook het laagje eigeel bovenop niet te donker uit moet slaan in de oven. Wat betreft de room: die moet stevig en blubberig zijn en een lichte vanillesmaak hebben. Te waterige room is een serieuze afknapper. Te weinig room ook. Nu vergeten we bijna de poedersuiker. Een must, niet per se voor de smaak, maar gewoon omdat je lippen en het topje van je neus onder de witte poeder moeten zitten als je een hap neemt. Voor de ultieme eetervaring.

Lekker in zijn eenvoud

Puddingbroodjes die een van de bovenstaande vereisten niet hebben, laten we liggen. Hoewel je dat er niet altijd van de buitenkant aan af kunt lezen, natuurlijk. Zo at ik een keer een keer een supermarktvariant waarvan het broodje zo oud was dat het haast uit elkaar viel, en een waarvan de room zo stevig was dat-ie aan mijn gehemelte bleef plakken. De voorkeur gaat altijd uit naar een exemplaar dat aan de bovenkant is ingesneden en gevuld. Het hapt niet lekker als de room er vanaf de zijkant ingespoten wordt.

Kortom: het blijst maak je ons met een klef en wit puntje met lekker blubberige vanillepudding ertussenin. Gekke toevoegingen zijn niet nodig. Ode aan de eenvoud van het puddingbroodje!