Wat U níet leest…
Lotje Deelman was redactiechef van ELLE Eten, werkt al bijna 15 jaar voor de Allerhande en werkte achter de schermen aan televisieprogramma’s als MasterChef, de Worsten van Babel On Tour en De Nieuwe Lekkerbek. Ze at varkenspoot met Anthony Bourdain en flirtte met Gordon Ramsay in zijn Aston Martin. Lotje is (co-)auteur van meer dan tien kookboeken en is in haar keuken op het Drentse platteland nooit te beroerd om iets in de fik te steken. Op FavorFlav ventileert Lotje wekelijks wat haar bezighoudt. Met deze keer: dat wat nóg leuker is dan columns schrijven.
Het leukste van een column is dus niet het schrijven ervan, maar vooral de tijd dat je hem níet aan het schrijven bent. De tijd tussen twee columns in, zeg maar. Opeens is namelijk alles wat er gebeurt, ooit gebeurd is of op het punt staat te gebeuren een mogelijk onderwerp om over te schrijven. Je leven ziet er natuurlijk gewoon nog precies hetzelfde uit als eerst, maar alles líjkt opeens een heel stuk grappiger, interessanter of dramatischer. Gratis en voor niks. Kwestie van perspectief.
Rekenfoutje
Neem nou die serveerster bijvoorbeeld, in een taqueria (een woord dat me trouwens op de een of andere manier toch irriteert in Amsterdam-Noord), die als je haar confronteert met een rekenfoutje van negentig euro in haar voordeel ‘bedankt voor het meedenken’ zegt. Ha! Mooi! Zeg alsjeblieft nóg iets achterlijks. Materiaal!
Of de Verwen Lemon Meringue Taartmix van Dr. Oetker waar mijn tante drie hachelijke uren over gedaan heeft om een taart van te maken (I kid you not). Zakje een, zakje twee, zakje drie. Plus drie eieren. Drie uur. Mag ik gewoon over schrijven. The world is my oyster. Bedankt hè, allemaal. Ga zo door.
Emotioneel onevenwichtig
Dat er grenzen zitten aan waar je over kunt schrijven, heb ik aan de andere kant ook al ontdekt. Er zijn namelijk dingen (this may come as a shock to you, millennials) die je níet kunt delen. Of waar gewoon geen goed verhaal van te maken valt. Zo heb ik een ongestructureerd, politiek best incorrect en emotioneel zeker onevenwichtig stukje liggen over tonijn en ganzenlever. En dat blijft lekker liggen. Want je kunt niet alles in het leven terugbrengen tot vijfhonderd zaterdagse woorden op een foodblog.
Mislukte maaltijd
En dan zijn er ook nog de dingen die je wel wilt, maar niet mág delen. Wat zou ik graag over de klantvragen die ik af en toe voor een grote supermarkt beantwoord schrijven. Niet om de mensen die die brieven schrijven belachelijk te maken, want meestal begrijp ik ze heel goed. Er is maar weinig frustrerender dan een recept dat je niet begrijpt, een ingrediënt waar je nog nooit van gehoord hebt of, worst case scenario, een compleet mislukte maaltijd. Daarvoor vind je bij mij altijd alle begrip. Echt.
Plasticfolie
Het gaat mij vooral om een beetje relativering, die sommige mensen uit het oog lijken te verliezen als ze een boze e-mail of een kwaaie brief van twee kantjes sturen, maar waar ik dus niet over kan schrijven. Mislukte kerstdagen door een saus die in de schift schiet? Opwarming van de aarde door een stukje plasticfolie in een sushirecept? Daar kan ik hier dus jammer genoeg niks over zeggen.
Lees meer van Lotje:
