Trending
Lotje Deelman was redactiechef van ELLE Eten, werkt al bijna 15 jaar voor de Allerhande en werkte achter de schermen aan televisieprogramma’s als MasterChef, de Worsten van Babel On Tour en De Nieuwe Lekkerbek. Ze at varkenspoot met Anthony Bourdain en flirtte met Gordon Ramsay in zijn Aston Martin. Lotje is (co-)auteur van meer dan tien kookboeken en is in haar keuken op het Drentse platteland nooit te beroerd om iets in de fik te steken. Op FavorFlav ventileert Lotje wekelijks wat haar bezighoudt. Met deze keer: Lotje doet een rondje trends.
“Het is een beetje blogger”, zegt de jongen die in mijn favoriete vintagewinkel werkt en een beetje op een heel jonge Bob Dylan lijkt. Brutaal, met een lief bekkie. Hij slaat de spijker op zijn kop, en ik zet de pet waarmee ik twijfelend in de spiegel keek, nog niet goed wetende wat er mis mee is, snel af. Precies. Een beetje blogger, die pet, en dat wil je niet, als je mij bent, qua look. Of qua levensfilosofie. Bloggers zijn trendy, en trendy is stom.
Bloemkoolpizza
Okay, mevrouwtje koekepauwtje, dus trends zijn stom. Dus van avocado moet je eigenlijk alleen guacamole maken en geen soep, mayonaise of omelet? Klopt. En die appelroosjes op Instagram van een poosje geleden waren allemaal ongaar? Inderdaad. En courgettespaghetti en bloemkoolpizza zijn een belediging voor elke Italiaan, en gojibessen en chiazaad voor je intelligentie? Zeker weten.
Skulls en choppers
Maar je bent dus ook niet een béétje blij dat je in Groningen, waar je best vaak komt nu je zo impulsief in Drenthe bent gaan wonen (beslist geen trend trouwens, zie er zelden iemand onder de zeventig en zonder kort, pittig kapsel) nu ook pokébowls en houtovenpizza’s kunt eten? Dus jij had altijd al vier kleuren sriracha in je koelkast? Dus het maakt jou niks uit dat Ottolenghi de granaatappelpitjes en zwarte knoflook in de Albert Heijn heeft gekookboekt? En die tattoos van eten en skulls en choppers en messen en zo, die heb je zeker helemaal zelf verzonnen? Yeah right.
Snot
Soms blijkt een trend trouwens helemaal geen trend te zijn, maar dénk je dat alleen. Een beetje aangeslagen van al die agressieve recensies over het nieuwe restaurant van mijn BFF Herman ben ik eens gaan googelen. Wat een superhandige trend is dát trouwens, googelen. Fantaseerden recensenten vroeger ook in het wildeweg hardop over de vette bankrekeningen van chefs, de geflipte gedachtes van de bediening, de exorbitante prijs van de horloges van de andere gasten, en beschreven ze, naast de pleeborstel, gerechten als kattenkots en snot? Nee toch? Het is toch verdomme geen column, een recensie, of wat?
Moordaanslag
Wat blijkt? Deze keer kan ik de millennials niet de schuld geven. De recensie waarmee Johannes van Dam, de beroemdste recensent van Amsterdam (vroeger, nu is hij dood, even voor de millennials), zijn reputatie gevestigd heeft begin jaren negentig van de vorige eeuw, had als schreeuwende kop: ‘Moordaanslag?’ Oeps… Die chef is toen meteen ontslagen en dat restaurant onmiddellijk gesloten. Naar aanleiding van die ene recensie hè. Recensentenvenijn is dus duidelijk geen trend. Beetje troost geeft dat wel, vind ik. Over iets dat altijd al bestond (regen, files, machtsmisbruik, ijsbergsla) hoef je je toch iets minder druk te maken.
Condooms
Okay dan. Dus trends zijn best okay. Sommige. Barbecue-restaurants prima, condooms bij de rekening hoeft van mij niet per se een trend te worden (true story, gisteravond, gewoon in Rotterdam, dit is een column, lekker pûh). Selfieccino’s (even voor de non-millennials: da’s een selfie met je cappuccino) mogen van mij een snelle maar pijnlijke dood sterven. Net als capsulehotels. Vegan meringues mogen blijven, en pulled pork en buddhabowls ook. Vroeger was niet alles beter. Behalve Bob Dylan. Die wel. Beter dan iedereen.
Meer columns van Lotje lezen? Kijk dan hier.
Lees ook:
