Staycation #1: Italië in Amsterdam

Op een streetfoodmarkt in Vietnam of rechtstreeks uit de Franse hypermarché: eten op vakantie is altijd extra lekker. Deze zomer blijf ik thuis in Amsterdam, maar daar zijn gelukkig genoeg plekken waar je je heel even in het buitenland waant. Ik neem je deze zomer mee op mijn staycation en deze week gaan we naar Italië.

Mijn hele jeugd ben ik op vakantie geweest naar Italië. Samen met mijn broertje en zusje werd ik achterin de auto gepropt en ergens in Italië stapten we weer uit. Vaak in een klein dorpje, waar we als eerste op zoek gingen naar ‘ons’ barretje om elke ochtend een cioccolata en een zoet broodje te halen. Of ik nou in Rome ben, in Siena of aan de Amalfikust, in Italië ben ik altijd gelukkig. Als ik dat gevoel wil terughalen in Amsterdam, stap ik op de fiets naar de Pijp, want daar zit L’Angoletto.

Makrout: griesmeelkoekjes met dadelvulling

Je zou het restaurant op de hoek (angoletto is Italiaans voor hoek) van de Hemonystraat en de Govert Flinckstraat zo voorbij lopen, maar eenmaal binnen wil je nooit meer weg. Dit is de enige plek in Amsterdam waar ik echt het idee heb heel eventjes in Italië te zijn. Naast dat het eten simpel maar fantastisch is – ik hoor het graag als je een plek in de stad kunt noemen waar het eten dichter in de buurt komt bij the real deal in Italië -, is de chef een enorme brompot. Op de een of andere manier vind ik het dan altijd extra gezellig.

No reservations

Als je om 18:00 uur binnenkomt staat op elke tafel een bordje met ‘gereserveerd’. Toch kan je hier echt niet reserveren (en ook niet pinnen). De bordjes worden voor de binnendruppelende gasten weggehaald, voor de meeste dan. Sommige mensen worden namelijk, al wijzend naar de gereserveerd-bordjes gewoon weer weggestuurd. Ik heb geen idee waar deze selectie op gebaseerd is. Misschien willen ze geen toeristen of staan sommige koppen hen gewoon niet aan, maar geinig om te zien is het wel. Als je eenmaal zit in ieder geval.

Ruzie

De kaart is simpel: antipasti, primi, secondi en dolci. Oh, en je kan ook pizza eten, die komt uit de houtoven. Wel staat er even duidelijk op de kaart aangeven dat pasta met vis absoluut niet met Parmezaanse kaas wordt geserveerd, daar zijn ze hier heel streng in. Vraag je hier wel om, dan krijg je gedonder. Het is zelfs heel normaal om na een bezoek aan L’Angoletto de vraag te krijgen of je nog ruzie hebt gemaakt met de chef. Anders ben je er in de ogen van sommigen niet echt geweest.

Keuze uit wijn krijgen we niet. Ja, rood of wit, en je gekozen wijn wordt in een karaf op tafel gezet. Ook komt er een mandje met ongezouten brood (sorry, maar je bent in Italië) en focaccia met tomaat op tafel. Verder maakt het niet zo veel uit wat je hier bestelt, de carpaccio’s van tonijn en pulpo zijn zijn hoe dan ook een geweldig begin van de maaltijd. Met goede olijfolie en citroen, geweldig smaakvol en fris. Elke dag is er een stuk gegrild vlees van de dag dat je van tevoren heerlijk boven houtskool ziet ronddraaien.

Huisgemaakte taart

Met pasta’s kan je hier ook de plank niet misslaan, die met alleen tomatensaus is al is zo goed dat je alleen daarvoor al langs zou komen. Of ga voor agnolotti (gevulde deegkussentjes). Als je nog ruimte hebt, bestel je toe een punt huisgemaakte taart en een espresso en je Italiaanse avond zit er alweer op. Buona notte!

L’Angoletto
Hemonystraat 18
Amsterdam