Hier eet je de beste Full English Breakfast in Londen
Het gebeurt zelden. Een horeca-ervaring die je de rest van je leven niet zal vergeten. Het overkwam mij en 5 vriendinnen in Londen. In een kleine, drukke zaak, waar we zonder enige verwachting naar binnen liepen. Met een kater van de avond ervoor, heel veel honger en zin in een goede English Breakfast beleefden wij een aantal magische uren.
“Mom makes everything fresh”
Het begon al buiten. Toen we in de rij van E. Pellicci stonden om naar binnen te gaan, met zo’n 3 groepjes wachtenden voor ons. Een kleine, lieve Italiaanse man kwam enthousiast naar buiten met chips & vinegar. Hij vertelde de specials van de dag “Mom makes everything fresh everyday. Today she has a wonderful lasagne and steak and ale pie”. Hij beloofde ons dat het niet lang meer zou duren en nam alvast de bestellingen op. “Six Full English Breakfasts please”, zeiden wij in koor.
Na enige tijd konden we naar binnen. De zaak was bruin, klein en overvol. Families, toeristen, oude maffioso; alles zat er. De oude maffioso die er zat, compleet met bolhoed en Versace schoenen, heeft alles te maken met de geschiedenis van dit Italiaanse café in Londen. De beruchte maffia broers de Kray Brothers haalden hier elke ochtend hun bakkie pleur.
Zo veel, zo vet, zo lekker.
Onze lieve ober, Nevio Pellicci was lekker druk en had een heel lief gezicht. Vol trots sprak hij over de zaak en zijn familie. Die familie kon hij overigens aanwijzen, in het Italiaans werd er onder alle werknemers druk heen en weer geschreeuwd over bestellingen en drankjes. We vroegen naar een cake in de etalage, wat dat precies was, en voordat we er erg in hadden kwam hij terug met een stuk heerlijke spongecake met rode vruchten in zes stukken gesneden om te proeven. Heerlijk. En toen de “breakfasts”. Dat we na het eten van deze monstermaaltijden niet dood neer zijn gevallen verbaast mij nog steeds. Zo veel, zo vet, zo lekker. De English Breakfast is perfect bereid. De worst sappig, het eigeel runny en de toast knapperig en vettig. Een kopje thee met melk en we voelden ons als een paar Londenaren, in die bijzondere Italiaanse tent.
“You want more?”
Na met pijn en moeite de laatste happen witte bonen in tomatensaus naar binnen te hebben gewerkt voegt onze vriend Nevio zich weer bij ons. Hij ziet onze afterdinnerdip inkicken en vraagt “You want more food?” Of het een grap was weet ik niet. Maar ons antwoord was ja. We wilden more. We moesten de desserts van Grandma Pellicci proeven, al werd het onze dood. De lekkerste messy tiramisu en custard pudding volgden.
Heimwee
Als het niet al voor het eten is, dan is het voor de lieve familie Pellicci die er keihard aan het zwoegen is 6 dagen per week. Je eet er heerlijk en praat met de locals in de zaak. Toen Nevio erachter kwam dat een vriendin van mij jarig was zong de hele zaak happy birthday voor haar, inclusief de maffiabaas met Versace schoenen. Dames en heren, deze zaak is de moeite waard. Wacht in de kou, pak een extra metro; je zal niet bedrogen uitkomen. Ik denk nog vaak terug aan Nevio en ik heb heimwee naar het eten van zijn moeder. Mijn volgende Londen trip, weet ik welke plek ik als allereerste bezoek.
Lees ook:
