Van carpaccio tot caesarsalade: 10x gerechten nader verklaard

We vragen massaal om carpaccio, nachos en pizza Margherita als we uiteten gaan, maar weten we eigenlijk wel waarom die gerechten zo heten? Naar welke iconen ze bijvoorbeeld zijn vernoemd? Hierna weet je het!

Eggs Benedict

Er gaan heel veel verhalen de ronde over waar de naam Eggs Benedict vandaan komt. Een van de bekendste stamt uit 1894 en gaat over de Amerikaanse makelaar Lemuel Benedict. Hij liep destijds met een giga kater het Waldorf Hotel in New York binnen en wilde maar één ding: een hangover ontbijt. Maar dan wel een originele. De chef ging aan de slag en maakte een gerecht van getoaste Engelse muffins, gepocheerde eieren, Canadees spek en hollandaisesaus. Dat viel zo goed in de smaak, dat het onder de naam Eggs Benedict een vast gerecht op de kaart werd. En nu wereldwijd – met of zonder kater – wordt besteld.

Sandwich

Huh? Een sandwich is toch gewoon een sandwich? Nee, ook het broodje is naar iemand vernoemd. En wel naar de graaf van Sandwich uit de 18e eeuw: John Montagu. Story goes dat de Engelse graaf een flinke gokker was die uren achter de speeltafel zat. Hij ging zo op in zijn spel, dat hij geen tijd meer wilde maken om zijn eten te bereiden. Zelfs rustig eten deed hij niet meer. Dus vroeg hij zijn butler om een makkelijke maaltijd te maken die hij uit het vuistje kon eten, mét vlees. Dat werd een broodje met sneetjes vlees ertussen. Zo kon hij met één hand eten en met de andere hand door blijven kaarten. Ideaal.

Caesar salad

Nee, een caesar salad is niet bedacht voor of door een of andere Griekse god. Ook al doet de naam misschien anders vermoeden. Het gerecht is een creatie van de Italiaans-Amerikaanse chef-kok Caesar Cardini. Wel een Caesar dus. Hij werkte in 1924 in een restaurant in Tijuana, in Mexico. Op een dag kwam er een enorme toevlucht aan klanten zijn zaak binnen. Daar had hij niet genoeg eten voor. Dacht hij. Want met de restjes die hij over had en zijn creatieve blik, flanste hij zo de nu wereldberoemde caesar salad in elkaar.

Pavlova

Het is het sierlijkst klinkende toetje dat er bestaat: pavlova. En als je ‘m goed decoreert, misschien ook wel het meest sierlijke toetje om te zien. De pavlova, oftewel een grote merengue met slagroom, vindt haar oorsprong óf in Australië óf in Nieuw-Zeeland. Dat is een never ending discussie. Het staat wel vast dat de naam is geïnspireerd op de Russische balletdanseres Anna Pavlova. Zij toerde in de jaren ’20 door beide landen. Chef-koks waren zo gecharmeerd door Anna’s tutu, dat ze er een ode aan brachten in de vorm van een dessert. De pavlova dus!

Carpaccio

Het is in Nederlandse restaurants misschien wel het meest bestelde voorgerecht allertijden: de carpaccio. In de jaren ’50 bedacht door Giuseppe Cipriani, die de beroemde Harry’s Bar in Venetië opzette. Hij creëerde een gerecht met in de basis rauwe, dun besneden ossenhaas en een lichte dressing. Giuseppe vond de rode en witte tinten van zijn gerecht lijken op de kleuren die renaissanceschilder Vittore Carpaccio gebruikte in zijn kunstwerken. Vandaar de naam.

Nachos

Bestaat er een betere borrelsnack dan nachos? Ik denk het niet. En dan te bedenken dat dit gerecht ooit ‘per ongeluk’ bedacht is. De uitvinder: Ignacio (bijnaam Nacho) Anaya, in de jaren ’40 een manager van het Victory Club-restaurant in het Mexicaanse Piedras Negras. Op een avond kwam een groep Amerikaanse militaire vrouwen binnen om wat te eten. Maar helaas, de keuken was gesloten. Ignacio improviseerde toen met allerlei ingrediënten die hij nog had liggen. Hij sneed tortilla’s in driehoekjes en bakte die knapperig, goot daar gesmolten kaas overheen en bestrooide dat met jalapeño’s. Het nieuws dat dit gerecht verrukkelijk was ging als een lopend vuurtje en nu is het alweer heel wat jaren dus van heel wat mensen een favoriete borrelhap.

Granny Smith appels

Het zijn misschien wel de mooiste appeltjes van de appelklas: Granny Smith’s. Wist je dat de naam van de appel helemaal niet random gekozen is? In het jaar 1860 liep de Australische Maria Ann ‘Granny’ Smith door haar achtertuin en ontdekte een mysterieuze zaaiing. Ze vond de appels van de boom heerlijk: lekker zuur en knapperig. Daarop besloot ze om de boom goed te verzorgen. De Granny Smith groeide meer en meer uit en raakte steeds populairder in de omgeving. Nu ligt-ie wereldwijd bij groenteboeren en supermarkten.

Pizza Margherita

Nog zo’n klassieker als de carpaccio: de pizza Margherita. De geschiedenis van de pizza gaat ver terug, tot 1889 maar liefst. Een Italiaanse bakker kreeg toen de opdracht om een speciale pizza te maken ter ere van Koningin Margherita van Savoye. Hij bedacht een pizza met de kleuren van de Italiaanse vlag: rood (de tomatensaus), wit (de mozzarella) en groen (de basilicum). Had jij die link al eens gelegd?

Sachertorte

Wie in Wenen is, kan niet om de Sachertorte heen. Wist je dat dit gerecht ooit bedacht is door een 16-jarige chef, Franz Sacher? Tja, als je op zo’n jonge leeftijd zó iets goddelijks weet te maken, dan heb je alle recht om het ook meteen naar jezelf te vernoemen.

Béchamelsaus

Béchamelsaus is in de basis een simpele saus van boter, bloem en melk, maar zó lekker. Niet voor niets wordt het in de Franse (en Italiaanse) keuken aan de lopende band gemaakt. De naam van de saus is afgeleid van Louis de Béchameil, een prominente Franse politicus aan het hof van koning Lodewijk XIV. Je weet wel, de Zonnekoning. De chef-kok van de Franse koning – François Pierre La Varenne – maakte de saus voor het eerst. Hij zag Louis de Béchameil als zijn beschermheer en vernoemde de saus naar hem.

Lees ook:

• Kappen nou! Stop eens met alles ‘carpaccio’ te noemen
• 4x de beste tips voor perfecte loaded nachos
• 10x sandwiches die verboden zouden moeten worden

Bron: BoredPanda