Dit doodgewone meisje besloot te kijken of een sterrenzaak het geld waard zou zijn

Bij FavorFlav deed Laura ooit verslag van haar Michelin-ontmaagding; de eerste keer dat ze in een sterrenrestaurant at. En kort geleden schreef ook de Britse Kirsty Bosley over wat ze meemaakte toen ze voor het eerst de drempel nam (en zeker ook de financiële), en voet zette in een sterrenzaak. Haar recensie móet je lezen…

Want het gebeurt niet heel vaak dat iemand een ervaring zo ontzettend goed kan beschrijven. Daarbij is de insteek van deze Kirsty zó ontwapenend, dat ze van mij vanaf het begin al 100 sympathiepunten kreeg. Want wat is de titel van haar artikel in de krant Birmingham Mail? Vrij vertaald: ‘Ik ben zo simpel als een schoorsteenveger en gaf 180 euro uit in een Michelinsterrenzaak om te kijken of dat het waard is’. En het wordt alleen maar nog beter:

Geen kenner

Want zoals Kirsty zelf aangeeft: ‘Ik heb al heel veel gegeten in mijn leven (waar gemene lezers mij ook graag op wijzen in Facebook-comments), maar ik ben verre van een connaisseur. Zo verre van zelfs, dat ik het woord connaisseur drie keer moest spellen en het ook nog even moest Googlen om te checken of ik het hier correct gebruik. Zo weinig weet ik van fine dining.’ Nou, dan ben ik al om hoor, zo grappig geschreven vind ik dit.

Paniek

Vervolgens beschrijft ze hoe ze een reservering maakt voor één persoon bij Adam’s, een restaurant met een ster in haar stad Birmingham waar ze tot haar schrik twee dagen later al terecht kan, en hoe vervolgens de zenuwen beginnen. Ze heeft geen nette kleren, ze kent de ongeschreven regels niet en ze heeft geen idee in welke volgorde je al het bestek gebruikt.

In de watten

Het drankje aan de bar slaat ze af, ze koerst rechtstreeks op haar tafeltje af. De setting is mooi, een beetje formeel maar geen gesteven tafellakens. Ze wordt heel gelukkig van het aardige feit dat aan haar tafeltje maar één stoel staat, zodat ze niet tegen een lege stoel hoeft aan te kijken. En ze zal opmerken dat dit pas de eerste is van vele, vele lieve attenties die haar zich deden voelen dat ze gekoesterd werd.

In het diepe

Er waren veel menu-opties om uit te kiezen schrijft ze, waaronder voor 130 euro het Hele Verrekte Gebeuren, dat natuurlijk niet letterlijk zo heette en op de kaart stond als het Tasting Menu. Dat nam ze (goed zo, meid). Cocktailtje erbij op aanraden van de aardige dame in de bediening om zich a) een beetje te ontspannen en b) omdat er prosecco inzat waardoor ze zich extra chique voelde.

Er zouden 7 gerechten komen, maar op een gegeven moment raakte ze de tel kwijt omdat er zoveel geweldige tussendoortjes kwamen die allemaal als extra cadeautjes aanvoelden. Ze hoopte stilletjes dat die niet allemaal op de rekening zouden verschijnen. (Dat deden ze niet).

Doe jezelf een plezier

De rest van het verhaal, überhaupt dit verhaal, moet je echt lezen. Dat kan via deze link. Het is een van de meest oprechte en mooie artikelen die ik ook ooit over eten heb gelezen. Maar een kleine spoiler geeft ze zelf alvast weg: ze heeft gehuild. En werd high. En als ze nooit meer een afhaalmaaltijd mag kopen om te kunnen sparen voor nóg zo’n Michelin-ervaring, dan gaat ze die high zeker weer opzoeken.

Lees ook:

• Michelin, Gault&Millau, Bib Gourmand: wat zijn de verschillen?
• Michelin: geen vaste prijs meer voor een Bib Gourmand-menu
• Pak de Michelin-sterren af van chefs die zich als een idioot gedragen

Bron: Birmingham Mail